Vanmorgen vroeg op...alles in orde maken voor het inleveren van de camper.
We hebben nog een enorme berg boodschappen. Deze brengen we naar de gezamenlijke ruimte van de Kampground, ook de gekochte stoeltjes doneren we.
Hopelijk heeft iemand er dan nog plezier van.
De vuil en schoon water tank moeten geleegd, nog de benzinetank volgooien en dan gaan we rond 09.30 uur op weg om onze trouwe vriend weer in te leveren.
De camper wordt gecontroleerd en schadevrij bevonden ( ondanks een flinke ster in de ruit, die we onderweg hebben opgelopen).
We krijgen de borg terug, en een week verzekeringsgeld terug, want daar maken we geen gebruik van. De camper ook niet, maar die huur krijgen we niet terug. Het is niet belangrijk nu. Misschien later nog eens het calamiteiten fonds raadplegen.
Er staan linten rondom de balie waar we achter moeten blijven. Omi moet ineens hoesten, achter de balie schieten de mondkapjes voor. We gaan naar buiten.
So far so good.
We worden met een kleine bus naar het vliegveld gebracht, een extra rit voor ons omdat er niet teveel mensen bij elkaar mogen.zitten. We komen aan bij de luchthaven, waar we alleen naar binnen mogen als we geen gezondheidsklachten hebben, zo vermeld een papier op de ingang. Maar niemand die dit controleert.
We sluiten aan in de rij wachtenden om onze bagage af te geven.
Dan komt er een man aangelopen die zegt dat wij met hem mee mogen lopen naar een andere incheckbalie.
Geweldig, we hebben er steeds voordeel van dat we met een grote familie zijn.
Overal een aparte behandeling.
We checken onze bagage in en hebben dan nog 3 uur over voordat we vertrekken met het vliegtuig.
Aan ontbijten zijn we niet toegekomen dus we gaan even lekker eten.
Bij Planet Holleywood is het niet druk en we kunnen er lekker aan een tafel zitten. Wel zo gezellig. We bestellen allemaal eten en ontbijten op ons gemakje.
Dan gaan we op zoek naar de gate en melden ons bij de douane.
Óók dat gaat redelijk soepel , ook al moeten de laptops van Kees en Ravin een extra controle en wordt de maxi cosi van Leah helemaal uit elkaar gehaald en gecontroleerd op drugs.
Gelukkig hebben we dat niet mee genomen deze keer ( grapje).
Na de controles nog even wat winkelen, alles is gewoon open.
Dan naar de gate.
Het vliegtuig staat al klaar, dan zie ik bovenop het vliegtuig een raampje open gaan en zie ik de piloot filmen met zijn mobiel, we zwaaien naar elkaar. Dan volgt de co piloot...haha..voor hen vast ook een bijzondere situatie zo...
Voor het boarden spreekt de purser ons toe.
De families met kinderen onder de 6 jaar hebben voorrang...zelfs voorrang op degene met priority booking.
Er wordt gevraagd aan iedereen om afstand te houden.
De procedures zijn streng op dit vliegveld. Er wordt continu gevraagd om afstand te houden.
Vanwege de veiligheid van het personeel in het vliegtuig wordt er wel een.maaltijd geserveerd , maar alleen basic voor iedereen hetzelfde, buisnesclass of niet...
We worden in kleine groepen naar het vliegtuig gebracht en dan .....kunnen we plaats nemen in een propvol vliegtuig. Niks geen afstand...uiteraard..dat snap ik ook wel. Maar t maakt alle eerdere voorzorgsmaatregelen een beetje belachelijk.
Goed...we settelen ons tussen onze medepassagiers van wie vele mondkapjes en sjaals voor hun mond dragen. Het enige wat wij doen is continu handen wassen/ ontsmetten.
Maar...er hoeft er maar eentje te zijn in dit vliegtuig....en we krijgen het sowieso...ik denk er maar niet teveel over na.
We moeten terug, ik.heb een praatje met de stewardess, ze verteld dat dit vliegtuig vol mensen.zit die gerepatrieerd worden. Het is er speciaal.voor gekomen. Ze zegt me dat het beter is dat we nu terug gaan naar NL.
Ze was vorige week in New York en ineens werd alles daar gesloten. Er was totale paniek op het vliegveld van mensen die nog probeerden om terug te komen.
Het is zo onwerkelijk allemaal....ik ben er heel gelaten onder merk ik.
We stijgen op, ik ben zo onder de indruk van alles wat we meemaken dat mijn vliegangst veel minder is.
Wat apart is dit zeg...ik maak ineens deel.uit van een groep waarover in het nieuws geschreven wordt, mensen die gerepatrieerd worden.
De reis zal 9 en een half uur duren, lekker hoor, anderhalf uur sneller dan verwacht.
Ik kijk film, Milan slaapt, we eten, praten en ik knuffel Leah...en dan ineens overvalt het me
..de tranen rollen over mijn wangen, wat als...ik die 2 kleine boeffies, met wie we zoveel hebben beleefd..ineens niet meer kan knuffelen, kan zien, met ze kan spelen?
Mijn.ouders, ik kan ze een tijd niet zien....niet aanraken, niet knuffelen....
Bij de gedachte alleen al breekt mijn hart....
Ik laat de tranen rollen, het kan er maar uit zijn en besluit dan, net als ik steeds heb gedaan, per dag te denken, niet te ver vooruit.
Terwijl ik dit schrijf moeten we nog 5 uur vliegen, kunnen we nog 5 uur samen.zijn...
Wat staat ons toch te wachten straks....
Het lijkt wel een slechte film, een hele slechte...bah.

Eerst maar weer eens thuis komen, Jochum zien, en knuffelen...echt wel.
Bas, Raechel en de kleine meid weer zien.
Wat is familie toch kostbaar.
Het allerbelangrijkste dat er is, ik.hoop vurig dat we hier allemaal goed doorheen komen, dat hoop ik voor ons allemaal, alle kennissen, vrienden en familie die met ons meeleven en lezen.
Eigenlijk is het reisverslag bijna klaar, morgen nog...onze thuiskomst, en dan ben ik ook nog eens jarig!
Maar goed, ik schreef dat het reisverslag ten einde gaat komen, maar ik krijg van zoveel mensen de vraag of ik alsjeblieft stukjes wil blijven schrijven.
Ik ga erover nadenken ...
Een soort column wordt t dan....
Ik laat het jullie weten. Eerst nog 5 uur vliegen...de reis naar huis.

Een uur voor de landing krijg ik felicitaties en kadootjes. Van pa en ma een prachtige bedel van Pandora en een ketting uit Nevada.
De stewardess komt me feliciteren, ze hadden gezien dat er iemand jarig was uit de passagiers gegevens. Ik krijg even mok gevuld met chocolaatjes met daarop de tekst. 24-03-2020 LAX-AMS gefeliciteerd namens de crew. En voor de hele familie stroopwafels om uit te delen. Zo lief! Dit is een verjaardag om nooit meer te vergeten. Hoog in de lucht.
Ik meld me weer als ik thuis ben.
KEEP SAFE!



..

Geschreven door Mirjams.avonturen