Daar zijn ze weer...het is 6.30 uur en er kruipen twee kleine boefjes bij mij in bed.
We starten rustig op, en wandelen naar ons ontbijt.
Als we gegeten hebben....vaste prik...de speeltuin.
Het beloofd een heerlijke dag te worden. De zon schijnt volop en er is weinig wind.
We doen een potje voetbal....Milan wint weer van de vrouwen, nu zelfs met 10-3!
Leah klimt en klautert ondertussen helemaal zelf.
Als we uitgespeeld zijn, gaan we naar het zwembad. Er worden gelijk ligbedjes voor ons geregeld en klaar gezet.
We settelen ons en genieten van t heerlijke weer . Het is perfect, niet te warm, niet te koud. Mmmmmmm heerlijk.
Milan en Leah vermaken zich prima
Als het lunchtijd is, vertrekken we naar de beachbar .
Niet teveel eten, want oma en Milan gaan op snorkelavontuur na de lunch.
Mama zoekt een lekker bedje op t strand, dan kan Leah even slapen.
Milan en oma vertrekken richting zee. Omdat t eb is, moeten we heel ver lopen. Zeker 500 meter voordat er een beetje water komt. Ondertussen spot Milan een zeeslak, allerlei soorten schelpen met krabbetjes erin. We zien ontzettend veel zeesterren. Ee zien mosselen en koraal.
Uiteindelijk komen we halverwege de steiger tegen en moeten we daar met de trap naar boven om een stuk verder de zee in te gaan
We kunnen niet doorlopen, want dan beschadigen we het koraal.
Aan het einde van de steiger doen we onze snorkelmaskers aan. Oma springt enthousiast in zee en Milan ook. Milan schrikt van de golven, we kunnen hier niet staan, maar Milan heeft zijn zwemvest gelukkig. Hij vindt t té spannend, maar als ik even onder water kijk, zie ik gelijk heel veel vissen. Milan kijkt ook even, maar hij wil t water uit. Dit is to much....
Ik til Milan op de steiger, dan moet ik er zelf uit .
Maar hoe dan....er is geen trappetje...en de steiger is spekglad, ik heb geen grip. Nou lekker dan...hoe ga ik dit nu doen?
Met geen mogelijkheid gaat t me lukken, als ik me al op kan trekken, is t zo glad dat ik gelijk weer terug de zee in glijd. Lekker dit....
Wat nu....
Maar als de nood het hoogst is...is de redding nabij
Een groep duikers komt aangezwommen...en een van hen helpt me het water uit.
Poeh....dit doe ik niet nog een keer.
Waardeloos zeg...
Hoe de duikers nou het water zijn uitgekomen ...geen idee. Met al hun spullen zijn ze ook nog eens veel zwaarder. Echt een lastige klus hoor.
Ik vrees dat hiermee het mega korte snorkelavontuur tot een einde is gekomen.
Milan gaat t niet meer doen....en ik kan de zee niet uit zonder hulp....
Terug naar mama en Leah, die een uurtje geslapen heeft. We besluiten weer naar t zwembad te gaan, waar oma en Milan een watergevecht houden. Dan gaan we nog even naar t grote, warme zwembad om met zijn 4 en te zwemmen.
We zwemmen totdat t dicht gaat
We wandelen terug naar onze kamer en gaan douchen.
Daarna eten, Leah wordt steeds vrijer, ze huppelt zelfs, op haar manier. Té schattig.
Na het eten wandelen we terug naar de kamer. Nog heel even een filmpje kijken en dan naar bed .
Morgen weer een nieuwe dag!

Geschreven door Mirjams.avonturen