Vanmorgen voor de laatste keer aan het ontbijtbuffet met zijn allen. We vieren de verjaardag van Ravin, hij is vandaag 35 jaar geworden.
Ook hij krijgt een Egyptische verjaardag hoor. Op tafel prijken groot de cijfers 35. Niet te missen!
Zodra het personeel hem ziet, krijgt hij een ontvangst met trommel en gezang.In het Arabisch wordt hij toegezongen, we kunnen het zelfs al een beetje meezingen nu, er zit in ieder geval een hoop lalalalaaaa in.
Geweldig hoe ze hier uitgebreid aandacht aan besteden.
Na het ontbijt gaan we onze koffers inpakken om daarna nog een paar uurtjes te genieten van de zon en het zwembad.
Opi is nu vervloekt door de Farao en ook Jochum ontkomt er niet aan. De imodium is een goede uitkomst gebleken. Terwijl opi nog even gaat rusten, zwemmen en zonnen we tot aan de lunchpauze. We lunchen in t restaurant, helaas zonder opi, en nemen daarna afscheid van het personeel, in ieder geval van Ala, die ons trouw heeft verzorgd met het brengen van onze drankjes en het klaarmaken van onze tafel.
Hij zegt dat ie ons zal missen.
Wij zijn ook best gezellig en ...we hebben hem flinke fooien gegeven.
Na de lunch hebben we nog tijd genoeg voor watervertier, we worden pas om 18.00 uur opgehaald.
Opi voelt zich wat beter, Jochum neemt nog wat imodium in, hopelijk helpt het.
Het water is koud, maar heerlijk verfrissend. Het is vandaag 34 graden.
Tegen 17.00 uur halen we een sleutel op om nog even gebruik te maken van een kamer om ons te douchen en om te kleden voor onze thuisreis.
Op de afgesproken tijd komt onze prive transfer om ons naar het vliegveld te brengen.
Op het vliegveld gaan we door de controles, checken onze koffers in en regelen een rolstoel met chauffeur voor opi. Een erg behulpzame man die de rolstoel duwt en tegelijkertijd ons helpt met de procedures. Strenge procedures, als alle koffers door de scan zijn geweest, moeten we nadat we al eerder door een poortje en fouillering zijn geweest, wederom door een poortje, iedereen weer schoenen uit..weer alles door de scan, maar goed we zijn erdoor en gaan naar de gate.
Klaar voor de terugreis naar Nederland.
Maar niet voordat we nog even wat laatste inkopen hebben gedaan en een broodje hamburger hebben gegeten van de Burger King.
De heenreis waren onze zitplaatsen voorin het vliegtuig, nu zitten we achterin.
Daar gaan we...terug naar Nederland, terug naar de kou, terug naar ons eigen bedje .We stijgen op om iets voor 21.00 uur.
De vlucht duurt 5 uur en 10 minuten.
Het is allang bedtijd voor de kids, maar ze zijn nog klaarwakker.
Als na twee uurtjes de lichten uitgaan in t vliegtuig toch maar proberen te slapen. Milan slaapt bij papa en Leah bij oma. Ze kan haar draai niet vinden, kan niet echt lekker liggen. Uiteindelijk valt ze in slaap op mijn schoot en ik Dommel ook af en toe weg. De vlucht duurt heel lang voor mijn gevoel, ook opi en omi weten niet meer hoe ze zitten moeten. Jochum moet nog een paar keer gebruik maken van de wc. Gelukkig zitten we dichtbij.
Om 1.00 uur landen we. We worden verzocht om als laatsten het vliegtuig te verlaten, er staat dan een rolstoel klaar voor opi. Niemand van ons heeft dit geregeld, waarschijnlijk is dit vanuit de crew van Egypte doorgegeven. Super netjes.
We wandelen en rijden door de slurf en pakken onze koffers.
Kijk! Daar staan onze familie leden klaar om ons thuis te brengen. Zo lief, op dit vroege uur in de ochtend!
Broer Ton brengt opi en omi thuis, Angela brengt Jochum en Valerie thuis en Jeroen staat klaar met onze camper om de rest thuis te brengen.
Wat een schatten, want het kost hun ook de nodige nachtrust.
Tegen 4. 00 uur draaien we de voordeur sleutel om, niet veel later lig ik in mijn bedje. Ik lees nog net een binnenkomend appje van Ala....i miss you.. ik val in slaap.
Heerlijk om weer thuis te zijn. Na een geweldige vakantie met vier generaties! Ik bedoel maar. Ik ben een geluksvogel. Dat besef ik me al te goed. Onvergetelijke herinneringen gemaakt.
Nu nagenieten 🫶🫶🫶🫶

Geschreven door Mirjams.avonturen