Als we wakker worden is alles bedekt met een laag sneeuw. Prachtig!!!
Debbie nodigt me uit om mee te komen ontbijten met haar vriendinnengroep. Hoe leuk!
Ik wordt zo hartelijk verwelkomt en al snel voelt t alsof ik met mijn eigen vriendinnen aan tafel zit. Heerlijk dit! Een club vrouwen die elke week samen komen om lief en leed te delen. Zo bijzonder dat ik dit mee mag maken!
We kletsen wat af , ook in t Engels kan ik er wat van. En als ik even vastloop is Debbie er...zij vult me aan..lijkt te weten wat ik denk...geweldige vrouw. Ik voel me verbonden met haar. We eten samen en worden ondertussen goed bediend met een heerlijk, stevig Amerikaans ontbijt.
Toast met applebutter( mijn hemel ...Dit is heerlijk). Gebakken aardappel, omelet met groenten, bacon, pancake.
Dan komen de mannen mij ophalen om Bas zijn High school te bezoeken.
John staat al op ons te wachten. Samen met Bas leid hij ons rond.
Bizar dit, 2200 students. Er is een klas voor bijna alles. Houtbewerking, kunst en cultuur, robots worden er gebouwd, er is een klas voor laboratoriumonderzoek.
Een immens groot theater. Lunchruimtes, lockerrooms, we kijken onze ogen uit.
De sportruimtes zijn enorm, de jongens weten niet wat ze zien. Ik ook niet hoor...
De ene ruimte is nog groter en mooier dan de ander. En onze Bas gaat hier gewoon naar school!!!
Overal hangen certificaten van prestaties van studenten. We kijken onze ogen uit.

Na de rondleiding gauw terug naar het huis van Debbie en Steve, we kleden ons om voor St. Patrick. Je moet iets groens aan hebben vandaag anders mag iemand je "A pinch "geven...and you do not wanna be pinched!!
We gaan de parade bekijken.
Wat een ervaring, alle kinderen staan met een emmertje of plastic zak vooraan. Er wordt snoep gegooid en uitgedeeld door de deelnemers van de parade.
Het is een groot feest, we komen zelfs een oude bekende tegen. ( zie foto's, het is onze eigen Sinterklaas, maar dan een groene versie).
Grote Pickups versierd , mensen dansend en zwaaiend, iedereen is zo vriendelijk.
Als de parade bijna klaar is, vertrekken we voor een late lunch.
We gaan naar een typisch Amerikaans BBQ restaurant. We worden bediend door door een bijzonder grappige ober, Steve. Hij maakt er helemaal een vrolijke boel van. De sfeer is zo goed. We genieten van ribs, worst, kip, gepofte aardappel en coleslaw.
We eten tot we niet meer kunnen...En drinken ook trouwens...bijvullen doen ze!
Na de lunch gaan we naar het huis van Debbie en Steve.
Steve laat ons een documentaire zien die hij heeft gemaakt over het space programma van de Apollo. Hij werkte bij het bedrijf dat alle telecommunicatiediensten voor dit space programma ontwikkelde en bouwde.
Daarna praten we over ons reisprogramma, de routes die we van plan zijn te nemen. Steve helpt ons om te zoeken naar de beste routes, ivm sneeuw zullen niet alle wegen toegankelijk zijn. We passen onze route hier en daar wat aan.

Steve en Debbie hebben ook nog een huis in Colorado.
Hier komen we zo goed als langs. Ze willen ons dit huis aanbieden om te overnachten. We moeten hier echt overnachten....
Bas is er geweest, jullie moeten dit doen zegt hij...Het is zo mooi om mee te maken. Het huis is enorm, de master bedroom zo groot als ons eigen huis in Barendrecht En heeft een eigen " fireplace"
Er zijn wilde dieren. Kortom...een geweldige kans om hier te verblijven.
Ik voel me zo bezwaard....Dit kan ik toch niet aan nemen? Doen zegt Bas....Ik heb hier ook aan moeten wennen..maar je mag het echt accepteren.
Met een bezwaard maar oh zo dankbaar gevoel accepteren we het meer dan genereuze aanbod.
Wat een onwijs avontuur beleven wij. Dit had ik nooit durven dromen!
Dan komen onverwacht Maddie en haar moeder langs, ze brengen voor ons een grote mand met allemaal lekkers voor onderweg. Flessen drinken en flessen water voor onderweg.
Ik sla op tilt...kan niets meer uitbrengen...Ik geef ze een enorme knuffel. Wat overkomt ons toch....overweldigend is dit...Ik wil hier niet meer weg hoor.
Debbie en ik doen t goed samen...i love her!
Anna, de oudste dochter van Debbie en Steve komt ook nog even langs. Met haar hondje Penelope. Lieve meid, zo leuk om al deze mensen te ontmoeten.
Dan is t bedtijd....Wat een dag....Wat een lieverds!
Wat een bofkonten zijn we.

Geschreven door Mirjams.avonturen