Bij aankomst op Schiphol staan ze daar, Broer Ton, neef Luc, zoons Jochum en Bas(je).
Keurig op 1,5 meter van elkaar.
We zwaaien naar elkaar. Het liefst wil je ieder een omhelzen....zo gek dit.
Zeker voor zo'n knuffelkont als ik.
Dan komt het onvermijdelijke moment om afscheid te nemen van elkaar, het gaat een beetje vluchtig...want we voelen allemaal hetzelfde....de tranen zitten hoog. Wie weet wanneer we elkaar weer zien....
We hebben allemaal afgesproken om 14 dagen in quarantaine te gaan.
We hebben in een overvol vliegtuig gezeten. En willen geen risico zijn voor anderen. Hopelijk zijn we niet besmet, maar we zijn met zoveel mensen in een kleine ruimte geweest ....

Als ik echt thuis ben voel ik me leeg...we eten verjaardagstaart, Jochum heeft een slinger opgehangen en ik krijg via social media en telefoon felicitaties.
Het lijkt niet door te dringen....ik vier het nog wel eens...ander moment...als we allemaal bij elkaar kunnen zijn.
Ik zit een beetje wezenloos op de bank, Jochum zorgt voor ons, de lieverd heeft voor boodschappen gezorgd en zorgt voor een maaltijd.
We proberen wakker te blijven maar rond 17.00 uur stort ik in en slaap een uurtje.
De mediabox blijkt kapot, televisie kijken kan niet. We besluiten de gemiste toespraken te bekijken van de koning en de minister.
De situatie in Nederland is eigenlijk hetzelfde als we ervaren hebben in Amerika.
Wat dat betreft zijn we er aan " gewend".
Om 21.00 uur mag ik naar bed van mezelf.
Ik slaap direct in en wordt om 1.00 uur wakker.
In onze Amerika app is het druk...omi is ook wakker en Daan, Ravin en de kids ook. Maar ja...we kunnen niet naar de lounge nu...
We appen even en gaan weer proberen te slapen.
Mij is het gelukt. Ik schrik om 11.30 uur wakker.
Daan en Ravin hebben minder mazzel, kids zijn van slag en gaan pas tegen 5.30 weer slapen.
Het zal nog wel even duren voor zij weer in hun ritme zitten.
Ik blijf zo moe...ik duik om 15.00 uur mijn bed weer in en wordt 2 uur later wakker gemaakt door Jochum.
Ik ben draaierig van moeheid.
Ik ga uit bed en besluit de laatste spulletjes op te ruimen om wakker te blijven.
Jochum zorgt weer voor een gezonde maaltijd.
Ik plak alle magneetjes van de mooie plekken die we bezocht hebben op de koelkast.
Nu nog de foto's sorteren en een boek maken.
Tijd genoeg daarvoor.
Ik kan terug kijken op een bijzondere reis, het was fijn om zoveel samen te delen, de prachtige dingen de we hebben gezien, de coronaperikelen, de onzekerheden, de geluksmonenten. Alles is me dierbaar.
Een heel bijzondere reis, die zo vreselijk anders is gelopen dat dat we gepland en voorbereid hadden.
4 generaties op reis....en wat voor reis!
Bedankt lieve pap en mam. Bedankt lieve dochter, schoonzoon en kleinkids , bedankt lieve Kees, bedankt lieve lezers....
Wie weet....tot een volgende reis??
Blijf gezond allemaal!

Geschreven door Mirjams.avonturen