Goedemorgen.
De treinen gingen vannacht inderdaad luid toeterend langs. Toch hebben we er niet al te veel last van gehad.
We nemen nog even onze rust. Ik maak een uitgebreid ontbijt klaar, denk aan bacon en eieren bakken, fruit, yoghurt en broodjes uit de oven.
Tegen 10.30 uur zijn we klaar om op pad te gaan. Ik heb een zomerjurkje aan 😎👍.
Als we een klein uurtje rijden roept Kees ineens: Beer!
Ik kijk naast me, aan de bosrand staat ie, een grote, zwarte beer die ons aankijkt.
Ik klap in mijn handen van enthousiasme. We rijden terug om de beer beter te bekijken en misschien een foto te maken.
Het is even speuren, maar dan zie ik hem staan, in het bos, aan de bosrand. En alsof ie weet dat ik klaar sta met mijn camera, laat hij zichzelf nog heel even zien, dan rent hij het bos weer in, met grote sprongen rent hij weg. Wow!!!!!
Dit was zo gaaf. Ik ben er blij van!!

We vervolgen onze route, we kunnen een stukje door Amerika rijden, we zijn beiden dol op avontuur, dus we doen het. Ik had thuis al een ESTA aangevraagd en dollars meegenomen, over van ons vorige verblijf in Amerika.
We komen bij de grens, we worden ondervraagd, op een uiterst vriendelijke manier, dan moeten we onze camper parkeren en bij Homeland Security naar binnen. Dat is ook weer een belevenis hoor. Met kogelvrije vesten staan er een aantal officers die ons bestuderen. Om de beurt worden er vragen aan ons gesteld, als er naar mijn beroep wordt gevraagd, omschrijf ik wat ik doe, ik krijg een leuk gesprek met de officer en ik informeer of ze mijn vak ook kennen in Amerika. Dat is niet zo. De officer verteld dat ze een tijd heeft gewerkt met gehandicapte kinderen, maar dat ze dat te heftig vond na een aantal jaren en nu dit is gaan doen.
We praten over onze Canada reis.
Ze neemt mijn foto en vingerafdrukken. Dan is Kees aan de beurt. Ook foto en vingerafdrukken en we krijgen een visum voor 90 dagen USA. De officer zegt dat het maar goed is dat we een ESTA hebben, anders hadden we rechtsomkeert kunnen maken.
We zijn in Amerika, superleuk.
Nu ik er toch ben, wil ik mijn dollars opmaken ook, ze liggen al ruim 3 jaar te wachten om uitgegeven te worden.
We zijn de grens over gegaan bij Baudette. We rijden langs de grote gevangenis die hier is, over de weg met toepasselijke naam, Prison Road.
We stoppen bij Dollar General, even voet op Amerikaanse bodem zetten hoor. We geven onze dollars uit en rijden verder door Minnesota.
Na ruim een uur rijden komen we weer bij de Canadese grens, we overpeinzen of we toch nog meer van Amerika willen zien, of toch doorrijden naar Canada.
Het wordt t laatste.
We komen opnieuw bij de grens, een Canadese officer stelt ons wat vragen, voornamelijk over drank, drugs en wapens. En dan rijden we Canada weer in.
Langs de weg spotten we nog een aantal grote herten.
Leuk, maar die beer ...die was echt cool.
Ons avontuur gaat nog spannender worden, want we naderen vandaag of morgen gebieden waar enorme bosbranden woeden. We hebben een waarschuwing ontvangen van ons reisbureau. De volgende staat die we door moeten rijden, Alberta is ernstig getroffen door bosbranden.
We hebben een aantal sites toegestuurd gekregen waarop we dit kunnen checken.
Ondertussen passeren we een Mennonieten village. Met een groot bord langs de weg staat dit aangegeven.In Manitoba, de volgende Canadese staat die we doorkruisen,hebben zich veel Mennonieten gevestigd. Ik wil wel even een kijkje nemen, Kees echt niet. Jammer... 🙄. Maar dat zou voyeurisme zijn. Niet oké.Al zou ik het doen uit oprechte interesse.
Als we in de buurt van Winnipeg zijn, maken we een stop. We eten wat in het restaurant wat we zien. We kiezen iets om te delen. Mozzarella sticks, chicken wings, onionrings etc.
We zoeken een RV campground op, er is er eentje, een klein half uurtje hier vandaan. Laten we daar maar heen gaan, want onze volgende bestemming is een prachtig groot natuurgebied met de mooie naam Riding Mountain.
Daar gaan we doorheen rijden en waarschijnlijk ook wel wandelen. Deze staat op ons verlanglijstje 😍
We komen aan bij the campground. We checken in, we raken al aardig gewend aan de taal en kunnen een aardig praatje voeren. De campingeigenaar houdt ook wel van een babbel. Op een gegeven moment vraag ik aan hem of ik t zwembad kan gebruiken. Hij gooit zijn hoofd naar achter en buldert van het lachen. Huh...is er geen zwembad, denk ik nog, op de site stond van wel.
Wat blijkt ...gisteren was de eerste zonnige dag, 20 graden, de dag daarvoor heeft het zo vreselijk gehageld dat er ruim 10 cm ijs lag. En 15 dagen geleden was het nog - 35
Hij vraagt of ik dat hebben kan....ik houd best van een zwempartijtje in redelijk koud water, ik kan wel wat hebben, deze sla ik ff over 🥶.
Het kan hier dus per dag enorm verschillen zo blijkt wel. Het water is hier nog niet eens aangesloten vanwege de steeds opkomende vorst
Nou, maar hopen dat het morgen niet vriest dan....
Inmiddels heeft mijn zomerjurkje plaats gemaakt voor mijn huispak.
Koud is het niet, 22 graden, maar er staat een stevige wind. Geen koude wind overigens, maar wel hard.
Toch kunnen we nog lekker buiten zitten aan de picknicktafel die op ons plekje staat. Wel goed geregeld op de campings, je hebt overal je eigen picknicktafel en bbq.
Ik wens iedereen weer een fijne dag toe, voor ons is de avond inmiddels begonnen. Tot morgen 😘😘

Geschreven door Mirjams.avonturen