Brrrrr...wat een koude nacht was het, diep onder mijn dekbed geslapen. Het was 4 grd. vannacht, maar vanmorgen blauwe lucht en zon bij het wakker worden.
Dank voor jullie reacties op mijn verslag, erg leuk om te lezen.
We vertrekken om 10.30 uur van de camping in het dorpje Carrión de los Condes. Er zijn vele wandelaars die hier ook hebben overnacht.
De volgers van de pelgrimsroute denk ik.
Ze hebben nog wel even te gaan.

We komen aan in Oviedo, we rijden er rond, het is druk en levendig.
We zien niet echt een geschikte plek om te parkeren. Bovendien hebben we allebei niet zo de behoefte om de drukte op te zoeken. We hebben in ieder geval wat van Oviede gezien.
We rijden nog wat rond en besluiten om door te rijden naar Capo Pĕnas,
Groene kliffen waar je ook soms dolfijnen kunt spotten.
Onderweg nog even een supermercado in. Ik vind dat altijd zo leuk, een supermarkt in t buitenland. Lekker rondsnuffelen tussen alle producten die we in NL niet kennen.

We rijden door een eucalyptusbos, over smalle landweggetjes. En volgens de navigatie moeten we er over 600 meter zijn....
Bestemming bereikt....we staan voor een weiland met koeien.
Geen water of klif te zien.
Aha..na onderzoek op de kaart blijkt het niet Capo Pĕnas te heten waar we heen willen, maar Mirador capo Penăs.
Een woordje verschil, tja. We rijden weer alle kronkelende landweggetjes terug en duimen dat t de moeite waard is allemaal.
We zijn er.....het is verlaten en stil, als we een stukje lopen zien we de klif, of liever gezegd...de afgrond.
Die zie ik vooral....ik durf nauwelijks foto's te maken.
Het is bijzonder mooi, maar voor mij te hoog en steil.
Ik krijg er buikpijn van.
Als ik wat meer afstand neem kan ik er ook van genieten, er groeien hier zoveel verschillende soorten bloemen en distels. (.au...zat er een in mijn voet).
Ik was zo onder de indruk dat ik vergeten ben dolfijnen te spotten.

Na dit bezoek gaan we naar een camping, waarvan beschreven staat dat je er bovenaan een klif kunt staan.
Eens kijken of ik dat durf.
Het is maar een kwartiertje rijden.
We komen aan en zien direct een fantastische plek, met een uitzicht op zee rondom ons. En het kleine haventje dat nu niet meer in gebruik is.
We kiezen ervoor om niet hoog te gaan staan omdat daar veel wind is.
We hebben echt een superplek.
Stoelen en tafel naar buiten en we zitten.
Heerlijk in t zonnetje, kaasplankje erbij, stokbroodje, het geklots van de zee tegen de rotsen onder ons.
Wow....dit is geweldig gaaf!
We staan net buiten het kustplaatsje Gijon.
En morgen wakker worden met dit uitzicht. Hoe blij wordt je daarvan zeg!
Als Feijenoord nu ook nog de finale wint vanavond!!
Wat hebben we het goed getroffen, we komen op de mooiste plekken, er is hier weinig toerisme, schitterende natuur.
Niet verder vertellen....

Tegen het vallen van de avond krijgen we een praatje met de buren, Claudia en Peter, Peter is een Rotterdammer van geboorte, woont nu met Claudia in Zwitserland.
Claudia is Zwitsers, ze vindt het leuk om haar Nederlands te oefenen en zo hebben we een aardig tijdje met elkaar doorgebracht.
Ook het ontmoeten van mensen is een leuke bijkomstigheid van reizen.
Ze willen morgen graag een borrel met ons drinken...maar we weten niet wat onze flow doet....dus we spreken niets af.😉
Of we hier nog zijn weten we niet.
We gaan nog steeds met de Flow...
Inmiddels is het zonnetje bijna onder...we zitten nog heerlijk buiten, af en toe checken we de wedstrijd....spannend!
Het wordt langzaam weer vloed, heerlijk dit.....
En morgen als ik wakker wordt....weer dit mooie uitzicht. Genieten!!!!

Geschreven door Mirjams.avonturen