We hebben de slow flow te pakken....weer laat wakker.
We nemen het er maar van, lekkere verse broodjes gescoord ...en ontbijten, of eigenlijk brunchen in t zonnetje.
Rond 12.00 uur vertrekken we om de kust verder af te rijden.
Onderweg zie ik een enorm winkelcentrum. Daar stoppen we, ik heb zo'n zin om even te shoppen.
Maar de damesmode is echt wel anders hier. Voor Kees zijn we volop geslaagd. Dat is super.
Carrefour is er ook. Dus gelijk boodschappen gedaan. We kunnen weer door, het is inmiddels alweer 15.00 uur.
We zien wel, we doen echt waar we zin in hebben. Heerlijk is dat. Niets moet, alles mag.
Vooral niets moeten...dat is een zalig gevoel.

Ik heb zomaar iets op de kaart gekozen waar we een stop maken Santõna. Het klinkt zo leuk.
Ben benieuwd.
Santõna blijkt een plaats te zijn waar een enorme visindustrie is. Er is een lange boulevard.
We rijden er doorheen, we zien families buiten zitten bij hun huis met traditionele kleding aan. De vrouwen dragen een grote rode bloem in het haar.

We rijden verder de kust af, op aanraden van de buurtjes van gisteren volgen we de kustweg van Zumaia naar Zarautz, de weg loopt direct langs zee, er zijn geen stranden, we zien het water omhoog spatten als t tegen de rotsen komt.
Het is inderdaad een prachtige route.
Er is iets van een wieler race gaande, overal wielrenners, kennelijk is de finish net geweest, het is een drukte van belang en t kost de nodige moeite om op de camping te komen, tussen alle publiek en fietsers door.
Maar t lukt.
We kozen voor een camping in Zarautz.
Helaas staan we hier " hutje mutje", erg dicht op elkaar. Maar voor een nachtje prima.
Er is een winkeltje, restaurant en strand op loopafstand. Dat is fijn.
Eerst maar even bijkomen van t rijden. Het is inmiddels 19.00 uur.
We zitten lekker in t zonnetje.
Rond 20.30 uur gaan we naar t restaurant. Kees geniet van een
T bone steak van 1 kilo.
Ik neem garnalen. Het eten is voortreffelijk. We eten onze buikjes rond. Daarna wandelen we nog een stukje over de camping. We zien dat er echt veel betere plaatsen zijn, met uitzicht over de zee. En een stuk ruimer.
Wij staan duidelijk op een plek waar de meeste mensen maar voor één overnachting staan.
Maar t is ook hartstikke vol op deze camping.

We kunnen zo naar t strand lopen, alleen moet dat met een enorme trap van ruim 400 treden.
We zullen t morgen eens bekijken, of niet....
We genieten nog net van een prachtige zonsondergang.
En zo is er weer een dag voorbij.

Geschreven door Mirjams.avonturen