Vroeg op...beetje zenuwachtig over wat ons te wachten staat.
Om 7.00 zitten we in de trein naar Schiphol.
Daar gaat alles soepel en onze vlucht vertrekt op tijd.
9 uur vliegen...dat is best wat.
We kijken films, worden goed verzorgd met eten en drinken.
Alles verloopt goed totdat we moeten landen. De piloot vertelt dat het stormt in Chicago. Het wordt een " bumpy flight".
Degene die mij goed kennen weten dat ik geen held ben in een vliegtuig....
Het vliegtuig zet de landing in en we bumpen inderdaad....oké...rustig...buikademhaling...t komt goed...
De landing duurt laaaaaang.
Toch maar niet landen...extra rondje en via de andere kant naar OHare airport.
Lijkt ook niet te lukken en we maken nog een rondje....ontspannnnnn...( lukt niet meer).
Oké...nu dan..poging 3...nog een klein rondje boven de airport...we zijn 40 minuten bezig. We moeten toch een keer naar beneden. En t liefst wel veilig.
De derde poging lukt, zij het wel met veel beweging. Je kunt een speld horen vallen iedereen lijkt zijn adem in te houden.
Ik bereid me voor op een enorme klap met landen....dat valt mee gelukkig.
We zijn geland.
Poeh.Mijn altijd zo rustige mannen hebben t klamme zweet in de handen. Aha..zij dus ook...
Maar goed. We zijn er.
Dachten we...maar hier komt ie dan, de wet van Murphy.
Vanwege de storm is er een pallet met spullen op de baan gekomen. Die moet eerst opgeruimd. We moeten blijven zitten en wachten.
Na een half uur mogen we verder taxiën daarna kunnen we er eindelijk uit.
We lopen over de airport ...daar is ie ..die wet van Murpy...let op...
Bij de ingang met de roltrappen verder...die worden stilgezet. De mensenmassa is zo enorm...er kan niemand meer bij.
Oké....wachten...
Dan krijg ik een soort Eftelinggevoel, zigzaggen door de luchthaven, langs afzettingen...er lijkt geen.einde aan te komen. Wat een mensen...ongelofelijk.
Traag lijkt de massa op gang te komen.
We zigzaggen totdat we bij een ruimte met computers komen
Hier moet je je paspoort scannen, worden vingerafdrukken gemaakt en een foto genomen. Vragen lijst afvinken en dan volgt er een ticket die je bij de security officier moet afgeven.
We zigzaggen verder naar t volgende loket.
Als de officier van Homeland security in beeld is...worden Kees en Jeroen naar een andere wachtrij gestuurd. Ik en Jochum moeten naar een ander loket.
Daar weer in de rij.
Als we bijna aan de beurt zijn staan Kees en Jeroen ineens weer bij ons. Hun loket werd gesloten en ze voegen zich maar bij ons.
De dame die de chaos begeleid vindt t oke.
We zijn tenslotte one family.
He he....we zijn aan de beurt!
De officier vraagt.."where are you from"?
Ik( met mijn vriendelijkste lach)
" Holland ".
Hij stapt uit zijn glazen huisje en zegt "I am closed!"
Wat??? Ik roep nog wat over bullshit enzo...maar hij draait zich om en beent weg...WTF???!!!
Er zit niets anders op...weer in de rij...
Wanneer we dan eindelijk aan de beurt zijn...ja nu echt...weer paspoort...weer vingerafdrukken...irisscan. wat vragen beantwoorden en door.
Naar de bagage...zouden ze die al naar de gevonden voorwerpen hebben gebracht? De koffers staan nog netjes naast de bagageband.
Oké.. nu in de rij naar de Douane.
Formulieren in de aanslag..dat gaat ineens snel. Ik maak een grapje als de Douane mijn papieren laat vallen, oke houden ze niet van...niet meer doen Mirjam.
Ook niet terugpraten tegen een officer. Niet doen. ( waar is de Ductape)
En dan ineens staan we buiten. 4 uur later is t inmiddels.
Waar is onze transfer...nergens te vinden, vragen, niemand weet iets. Heen en weer sjouwen met de bagage en zoeken...
Uiteindelijk vinden we de shuttle bus die ons naar het hotel zal brengen.
Die is vol! Volgende over 3 kwartier.
Ik ben klaar met die hele wet van Murphy. Op zoek naar een Taxi.
Gevonden. Ook hier wachten in een rij.
Maar we krijgen er eentje toegewezen. Na een korte rit met erg veel en druk verkeer komen we aan in ons hotel.
We betalen ( vast veel te veel) 28 dollar.
Maakt niet uit....eten..drinken en een bed willen we.
We zijn ruim 20 uur aan het reizen en hebben niet geslapen.
We checken in en lozen onze bagage in de kamer.
In t hotel is een sportsbar waar we kunnen eten en drinken. Wel gelijk dat Amerika gevoel...overal vlaggen van Chicago Bulls. Enorme glazen frisdrank met nog veel meer ijs erin.
Na het eten gaan we gelijk naar bed. Het is inmiddels 21.30.
Hoe leuk is dit...met zijn vieren op een kamer. Jochum en Jeroen in een 2 pers bed en Kees en ik ernaast in een 2 pers. Bed . Ouderwets gezellig. Lang duurt de lol niet want we vallen alle 4 als een blok in slaap. De wekker gaat weer om 5.00 uur. Om 6.00 uur vertrekt onze shuttle bus naar Elkhart om onze RV op te halen.

Geschreven door Mirjams.avonturen