Lazy morning.....het is fris en bewolkt...we slapen uit en ontbijten op ons gemakje.
Tegen 11. 30 uur willen we vertrekken. Alles ingepakt, lets go!
Kees draait de sleutel om van het contact...niets...nada...noppes.
De schrik slaat me om t hart....
Wat is dat nu....
Kees ziet t al snel....de hoofdzekering is doorgebrand.
Jeetje wat nu.....
Kees zou Kees niet zijn...als ie weer niet wat bedacht heeft. Hij klust even wat en maakt een omleiding en hoppa...ons huisje start weer.
Op naar een garage voor een nieuwe hoofdzekering.Die vinden we al snel, nieuwe hoofdzekering erin en alles is weer oké.
Kees wil de goede man wat geld geven , maar hij wil er niets van weten.
Het is goed zo, fijne vakantie.
Poeh...dat is snel geregeld weer.

Op naar de Spaanse woestijn.
Onderweg zien we verschillende stierenfokkerijen...wow..flinke beesten..en zoals ze je aankijken...brrrrr, maarja..ik wilde wel ff een foto.

We melden ons bij het visitor centre,
we willen graag met de camper door Bardenas Reales rijden.
Dat kan. Er is een route, maar we mogen niet uit de camper, behalve even een foto ofzo, maar niet wandelen, want het is militair oefenterrein.
Dat merken we even later als er straaljagers overgaan, ze maken allerlei manoeuvres en duikvluchten, best gaaf om te zien.
Verder merken we er niets van.
We rijden door op de aangegeven route en vallen van de ene verbazing in de andere.
De rots en klei formaties zijn prachtig en hebben de mooiste vormen.
Af en toe een foto stop, het is alsof we alleen op de wereld zijn.
Wat een enorme uitzichten.
Heel af en toe zien we nog een camper passeren.
We zijn eens in Death Valley geweest, daar doet het ons aan denken, alleen is het hier veel groener.
Absoluut een aanrader, we genieten van de verscheidenheid aan formaties, aan kleuren en van de stilte. Geen massa toerisme, wellicht weten niet veel mensen hiervan.
Krijt, zandsteen en klei vormen de basis van dit natuurgebied, door jarenlange wind en erosie zijn de mooie vormen ontstaan.
De foto's zeggen genoeg, wat een vitaminen voor onze ogen.

Na onze rondrit overleggen wat te doen. We willen langzaam maar zeker naar de Spaanse kust. De Costa de Vizcaja, die bekend staat om zijn grillige kustlijnen.
Dat is nog een behoorlijke rit, die we zeker niet in één keer gaan doen.
Maar het weer is prima om te rijden nu, bewolkt, fris en af en toe een buitje.
We maken vast een begin en zien wel hoe ver we komen.
We rijden door Roija, de wijnstreek van Spanje.
Ondertussen is het gestopt met zachtjes regenen en hoost het er flink op los.
Wat fijn dat we goed weer hadden bij ons bezoek aan de woestijn!
Hoe meer we richting de kust rijden hoe beter t weer is.
Het zonnetje komt zelfs tevoorschijn.
Rond 19.30 uur besluiten we te stoppen voor een overnachting.
Er is hier maar één camping in de buurt, dus dat is niet lastig kiezen.
De camping is klein, een soort groot formaat grasveld, maar alles is er.
T is de duurste tot nu toe en de minst leuke. Zonder concurrentie in de buurt, kun je de duurste zijn.
Ik kook voor ons en we eten lekker in de camper , voor t eerst deze vakantie eten we binnen. Maar het is nu echt niet lekker om buiten te zitten.
Lekker glaasje tinto de verano erbij voor Mirjam en ik heb t zo weer warm 😉
Morgen naar Oviede, een kleine, oude stad en naar Gijon, een kustplaatsje.
We zitten ook dicht bij Portugal, maar nee...dat is voor een andere keer.
Keuzes....keuzes....ik wil alles wel zien.
We moeten ook wat bewaren om nog eens terug te keren toch?
Tot zover ons avontuur van vandaag.
Liefs van ons en tot morgen!

Geschreven door Mirjams.avonturen