Lekker geslapen!
Om 7.15 wakker geworden. We frissen ons op en wandelen met de hondjes. Even de stijve spieren en botten aan de gang helpen. ( jeetje, ik moet echt even op gang komen tegenwoordig...)
We kopen een bakkie koffie en thee bij het benzinestation en ontbijten in de camper met broodjes gebakken ei en verse meloen. ( thuis voorbereid, altijd handig)
Fris gaan we weer op reis, richting Macedonië, maar geen idee waar we vanavond gaan overnachten, kan ook zomaar in Hongarije zijn.
We rijden door Oostenrijk, stoppen voor een vignet en goedkopere brandstof. Hoe verder we rijden, hoe goedkoper de diesel wordt. Van 1.69 in Duitsland , naar 1.39 in Oostenrijk...naar 0.99 in Macedonië.

Onderweg babbelen Kees en ik over onze vroegere vakanties in Hongarije met de kids. Eten bij mijnheer
"Aardbei". Een gezellig restaurant waar we heel vaak gegeten hebben met de kids, mijnheer Aardbei dankt zijn naam aan een gebreid aardbei mutsje dat hij steevast draagt. Door onze kids is hij ooit zo genoemd. We weten niet eens hoe zijn restaurant echt heet. Haha.
Hoe heette die camping ook alweer..
Google helpt ons...Alsoors. Zou het nog bestaan allemaal?
Gevoed door mooie herinneringen besluiten we een kleine omweg te maken en naar camping Alsoors te rijden om daar te overnachten.
Jochum ligt lekker te slapen, dus die nemen we ff niet mee in de plannen.
Zou hij er nog steeds zijn......mijnheer Aardbei???
Vol verwachting gaan we richting Balatonfuhred.
Als we de grens van Hongarije zijn gepasseerd gaan we lunchen.
De temperatuur is heerlijk en het zonnetje schijnt. We eten op het terras.
Na de lunch door naar Alsoors, waar we hopen dat er een plekje is voor onze camper en bij mijnheer Aardbei natuurlijk.
We naderen de camping...vol verwachting kijken we of we iets herkennen....de meeste restaurantjes zijn er niet meer, gesloten...vervallen....en dan ineens is daar het terras van Mijnheer Aardbei en we spotten hem gelijk.
Of de tijd hier heeft stil gestaan.
We zoeken een plaatsje voor de camper, parkeren deze en gaan gelijk naar het restaurant.
Mijnheer Aardbei verwelkomt ons met een ferme handdruk...dat is lang geleden zegt hij....wel 5 of 6 jaar....nou...zeg maar 15 jaar!
Hij doet alsof hij ons herkent, maar ik geloof er niets van...dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Maar het is vooral vriendelijk en gastvrij.
We krijgen een tafel om te eten. Ohja ..die harde houten banken...met vervallen kussentjes erop. De welbekende fles ketchup op tafel...en dan komt Mevr.Aardbei. Zij herkent Kees ...en daardoor mij...Jochum was een jaar of 8 toen hij daar voor t laatst was....die is een beetje gegroeid.
Hilarisch...ik geniet van de nostalgie, wat hebben we hier vaak gegeten met alle kids en wat was de sfeer altijd goed.
Kees bestelde altijd de Wodanplatte, lekker veel vlees en dat staat nog steeds op de kaart!
Hij hoeft niet lang na te denken wat hij gaat bestellen.
Jochum en ik eten pizza.
Het is maar goed dat we zoveel fijne herinneringen hebben want het eten en de sfeer zijn niet meer wat het is geweest.
Personeelstekort en waarschijnlijk de coronacrisis spelen hem parten.
Het was in ieder geval geweldig om te ervaren dat de tijd hier even heeft stil gestaan.
Dat lijkt ook op te gaan voor de rest van de camping. Veel van de horeca is gesloten en vervallen.
Coronamaatregelen bestaan hier sowieso niet...Aardbei kwam met uitgestoken hand op ons af....wij namen deze aan. Ik kan me niet heugen wanneer ik voor de laatste keer iemand een hand gaf.
Niemand houd afstand, geen maatregelen, niets.
Na het eten wandelen we naar het Balatonmeer en gaan aan het water zitten bij de beachbar. Heerlijk aan het water, het is zwoel, de zon gaat onder en ik geniet van alles en van mijn wijntje.
In het donker wandelen we terug naar de camper waar we nog heerlijk buiten kunnen zitten. Jochum zorgt voor een gezellig sfeertje met gepingel op zijn gitaar.
Morgen een rustdag. We blijven hier 2 nachtjes.

Bedankt voor alle reacties! Leuk om te lezen.

Geschreven door Mirjams.avonturen