Een warme nacht, ik ben al om 6.00 uur wakker. Toch nog even blijven liggen, 6.00 uur is wel erg vroeg.
De zon komt al snel tevoorschijn en we gaan ontbijten in de schaduw. De zon doet behoorlijk zijn best hier en het is om 8.00 uur al behoorlijk warm. Nog even douchen en om 9.00 uur doet de bewaker het grote hek voor ons open, zodat we onze reis kunnen vervolgen.
We rijden door Servië, nu richting het Zuiden ,dit stuk is mooier dan het Noorden. Veel groener. We spreken af om vlak voor de grens van Macedonië te gaan lunchen.
Dan vermijden we ook dat we op het heetste moment van de dag in de camper zitten.
Nou...dat kunnen we wel vergeten....er is niets...wel benzinestations, maar dat is een betonnen vlakte met een pomp en een dixietoilet. En zo volgen er nog velen......
Geen fijne plekken om te stoppen.
En zo rijden we door totdat we bij de grens komen om Servië uit te gaan.
Dat gaat zomaar niet....in de hitte staan we in de file.
In de file om Servië uit te komen, nou ik wil er graag uit hoor. Niks aan, dit land. Wat we ervan gezien hebben dan, we zijn er in de lengte doorheen gereden en ik ben blij dat ik er uit mag.
Tenminste dat moeten we nog zien.
Eerst de paspoorten, stempeltje hier en daar , dan nog de autopapieren.
Even babbelen met zijn collega....
Ik heb het heet....schiet op man. Zo'n mooi land heb je niet.
Ja...we mogen door, de grens over naar Macedonië, dat gaat gelukkig sneller, weer een stempeltje erbij en rijden maar.
Hey...ik heb een coronacheck app hoor.. wil niemand die zien???
Dan niet...

Ik smeer broodjes voor ons, we lunchen onder t rijden. Dat is wel zo makkelijk.
Macedonië is prachtig, veel groen, bergen, kleine dorpjes.
We hadden het plan om bij Skopje te overnachten. Echter de campings in Macedonië zijn heel dun gezaaid. Er is er eentje bij Skopje en die is vaker gesloten dan open.
We naderen de grens met Kosovo.
Dit gebied wordt in de ANWB reisgids als onveilig beschreven. We volgen het advies om op de snelweg te blijven en niet te stoppen.. Dus ook niet om te overnachten.
Dan maar door naar onze eindbestemming. Het meer van Ohrid. Eerst nog door Macedonië heen. Geen vervelende rit want er is veel te zien, we rijden flink hoog door berglandschap,in de vallei zijn kleine dorpjes zichtbaar.
Precies wat ik me heb voorgesteld van Macedonië.
In een klein dorpje stoppen we even omdat ik een supermarkt zie.
De eerste die we zien vandaag.
Het dorp oogt erg armoedig er rijden oude, verroeste auto's, kapotte huizen , heel veel vuil en rotzooi op straat. Voor de veiligheid blijft Jochum in de camper als Kees en ik boodschappen doen.
We hebben nu weer te maken met de Macedonische dinar. Na de Hongaarse Forinth en de Servische dinar ben ik gestopt met omrekenen.
Het is hier sowieso veel goedkoper dan in NL.

We laden de nieuwe voorraden in en vervolgen onze rit.
Ik heb ondertussen verschillende recensies gelezen van de campings die er zijn en de beste uitgekozen.
( hoop ik)
Als we bijna op de plaats van bestemming zijn gaat het ineens hard waaien. Maar echt hard waaien. Door de droogte stuift het zand over de weg, waardoor het zicht slechter is .Puin, afval en boomtakken vliegen over de weg.
We komen veilig aan op de camping waar iedereen in rep en roer is om weg gewaaide spullen te pakken en tenten extra vast te zetten.
De stroom is uitgevallen door de storm. De campingeigenaar bied Jochum een snaps aan...ter verwelkoming. Jochum neemt een slok, voor de beleefdheid nog een klein slokje en kiepert dan stiekem de rest weg....
Niet te drinken....brrrrr
We scoren een fantastische plek direct aan het meer. De wind doet nog steeds behoorlijk zijn best. Het meer is onstuimig, de lucht donker en er vallen wat druppels.
Ik ben wel benieuwd, alles wat ik lees over dit meer zijn lyrische beschrijvingen. Over de prachtige schitteringen, de kleuren....
Daar is nu niets van te zien.
Hebben we nog wat tegoed morgen.
Als de zon weer schijnt.
We eten in een restaurant aan het water. Het is fris met de harde wind.
Jochum en ik wagen ons aan de Macedonische witte wijn.
We krijgen een vol glas. Het kost precies €1.46.
Toch leuk dat alles veel goedkoper is.
We proosten en nemen een slok.
Mmmmm....niet lekker...zuur...we proberen nog een paar slokken maar nee....niet lekker.
Ik durf het bijna niet te zeggen....maar we hebben de wijn gedoneerd aan het meer.
We genieten van onze typische Macedonische maaltijd.
Wat het allemaal.precies is, geen idee, maar het smaakt.
De storm is gaan liggen en warempel, de lichten gaan aan. Er is weer stroom.
S avonds zitten we lekker buiten, alles is weer rustig en we drinken een glaasje lekkere witte wijn.
Morgen lekker zwemmen in het meer. Ik verheug me erop.
We hebben de eindbestemming bereikt van onze reis vanaf hier gaan we langzaam terugrijden, door Montenegro, Albanië en Kroatië.
Maar nu eerst een paar dagen Macedonië!

Geschreven door Mirjams.avonturen