We zijn behoorlijk vertraagd vanmorgen, we zijn wel wakker maar komen ons bedje nog niet uit. Om 9.30 uur vind ik t genoeg geweest en ga voor koffie en ontbijt zorgen. We ontbijten lekker buiten. Onze flow is vertraagd. Precies zoals dat hoort eigenlijk op vakantie. We hebben het besluit genomen om Lourdes te gaan bezoeken. We zijn er immers dichtbij. En ik heb er veel over gehoord. Om 10 30 u rijden we van de camping.
We nemen geen tolwegen vandaag. Doen we er wel een half uurtje langer over, maar t scheelt behoorlijk in kosten.
T laatste stukje toch de tolweg....vergeten uit te zetten op de navigatie, dan pakt ie uit zichzelf de snelste route. Nou ja..
We rijden Lourdes binnen, kleine straatjes vol winkeltjes met souvenirs. Kees manoeuvreert ons handig door de smalle straatjes op zoek naar een parkeerplaats.
Gevonden. Het is alleen behoorlijk warm nu, we durven de hondjes niet in de camper te laten. We nemen ze mee.
We wandelen door Lourdes en volgen de bordjes naar de grot waar Maria is verschenen.
We hebben er allebei niet zoveel mee, maar de sfeer schijnt zo mooi te zijn en we willen t toch ook wel meemaken.
Pelgrims over de hele wereld komen hiernaartoe. Het Vaticaan hebben we ook al eens gedaan. Dan Lourdes ook maar.
Nog voordat we het plein met de grote basiliek van onze lieve vrouwen van onbevlekte ontvangenis ( whats in a name) oplopen, komt er een beveiliger naar ons toe. Honden zijn niet toegestaan.
We kunnen om de beurt even gaan.
Kees wacht liever met de hondjes in de schaduw en eet een lekker verfrissend ijsje.
Ik loop alleen door. Ik kom op een enorm plein voor de basiliek.uit.
Er zijn niet veel.mensen, ik loop maar een stukje door, om de hoek van de basiliek zie ik de grot waar het allemaal om draait.
Ik had me voorgenomen om niet in een enorme rij te gaan staan wachten, maar er is geen rij. Ik loop vrijwel direct naar de grot, meer een rots eigenlijk, ik zie een grote standaard vol met kaarsen en daarachter staat een groot beeld van Maria.
Er liggen bloemen, mensen leggen bloemen neer.
Ik ben er niet van onder de indruk, maar ik raak wel even de grot aan, voor de hele familie..heb ik vanmorgen met mijn vader gekscherend afgesproken. Je weet t tenslotte maar nooit.
Waar ik wel van onder de indruk ben, zijn sommige pelgrims. Een man
" loopt" op zijn knieën naar het beeld, hij maakt een paar rondes om de kaarsenstandaard...nog steeds op zijn knieën. Boete doen? Van mij hoeft ie niet...ik heb met hem te doen.
Een vrouw staat helemaal in trance tegen de muur, met haar armen, been en wang leunt ze tegen de rots.
Sommige mensen bidden van een afstand.
Ik ga weer terug en bezoek nog even de basiliek met de lange naam,
Mooi...maar niet het mooiste wat ik heb gezien. Van buiten is ie velen malen mooier.
Ik wandel weer terug naar Kees, die had me niet zo snel terug verwacht.
We wandelen terug naar de camper.
Ik weet niet of hier wonderen verricht worden, er word in ieder geval veel geld verdient. Het barst van de merchandising.
Het is 31 graden, veel te warm.
Ik hoef hier niet te blijven.

Het viel mij wat tegen, toch ben ik wel blij dat ik dit een keertje heb gezien.
Ik kan me voorstellen dat als mensen diep gelovig zijn, ze hier steun uit kunnen putten. Ook zal het anders zijn als er een processie is. Er waren nu erg weinig mensen, maar daardoor heb ik in ieder geval alles goed kunnen zien.
( en aanraken).

We gaan weer rijden, de Pyreneeën over.
Het is daar wat koeler. Halverwege stoppen we even. We gaan zitten in de schaduw, de hondjes even lekker rennen en rollen door t gras.
Er staan langs de route overal koeien met een enorme bel om hun nek.
Terwijl we lekker in de schaduw zitten horen we het lage geklingel van de koeienbellen. Het klinkt zo gezellig.
We rijden verder door de Pyreneeën en zien een groot deel meer dan gepland . Met andere woorden, we zijn de verkeerde kant op gereden.
Omdat de natuur om ons heen zo mooi is, is dat niet erg. Zonder dat we er erg in hebben zijn we ineens in Spanje, we zien het aan de borden langs de weg. Die zijn ineens Spaanstalig.


Rond 17.30 uur zijn we over de Pyreneeën heen. Het is hier 34 graden.
Dat is wel pittig, we merken er niet heel veel van met rijden. De ramen lekker open. Ik heb een camping gevonden, nabij een natuurpark. Nationaal park Ordesa y Monte Perdido. Dat natuurpark moet bijzonder zijn, ook vanwege de watervallen. Ik heb hierover gelezen. Het is alleen voor wandelaars te bezoeken.
We moeten maar eens kijken of dit te doen is voor ons.
Dat zien we later wel.
Nu eerst naar Camping Oto.
We worden allervriendelijkst ontvangen en kiezen een plekje uit.
Achter ons is het een geklingel van jewelste, er lopen schaapjes met jawel....een grote bel.
Het klinkt nog steeds gezellig.
Het is een familiecamping, veel Spaanse gezinnen met kinderen.
We wandelen naar het restaurant op de camping. We gaan lekker op t terras zitten. Ik bestel een Tinto de Verano, oh dat vind ik zo lekker!! Het is een Spaanse zomerwijn. Na een lange, warme dag.. smaakt ie extra lekker!
We eten rond 20.30 uur , we hebben ons snel aangepast aan de gewoonte om later te eten.
Thuis is dat niet altijd haalbaar maar eigenlijk bevalt t wel.
Kees kiest voor een menu met vlees, ik een groentepizza.
Na het eten maken we nog een korte wandeling.
De rest van de avond zitten we heerlijk buiten. Ik hoor de krekels. Dat beloofd mooi weer.

Geschreven door Mirjams.avonturen