28/08 Van Bakercity naar Boise/Meridian : the Hells Canyon scenery byway
Omdat we geen zin hebben weer over de interstate te tuffen gaan we binnendoor naar het oosten We moeten ergens bij Hells Canyon komen, maar het laatste stuk is zo te zien niet geschikt voor campers, jammer het schijnt wel spectaculair te zijn. Maar met minder nemen we ook wel genoegen. Het is inderdaad een prachtige weg, slingerend langs een riviertje, Powder River gaan we langzaam omhoog.
Ondertussen komen we langs een museum dat vertelt over de geschiedenis van de eerste bewoners, settlers uit het westen. Ze maakten een tocht van meer dan een half jaar om hier te komen= THE OREGON TRAIL (2000 ml. Interessant, maar over de hier weggejaagde Indianen wordt weinig genoemd, maar ok...
Weer op weg, jammer genoeg is het heiig, dus kunnen we niet echt genieten van het uitzicht, maar dichtbij is het ook heel mooi.
We klimmen en slingeren door en besluiten dan maar eens te gaan lunchen: handig, hoor. Auto aan de kant en je duikt zo de keuken in.
Als we doorrijden, de bocht om, komen we bij een langgerekt stuwmeer, waar we helemaal bij langs rijden. Mooi, en erg rustig onderweg.
De afstanden die we rijden vallen in werkelijkheid steeds tegen, dus de weg naar Boise groen gemarkeerd doen we maar gedeeltelijk.
Onderweg gaan we even een bakje doen in een dorpje waar we doorheen komen.
Daar komen we in gesprek met een Amerikaan, dwz hij ziet dat we Parmezaanse kaas over de koffie strooien i. p.v.suiker. . Hij is als militair ook in Europa geweest, bij Frankfurt. Wil er graag nog eens heen, maar eerst wil hij zijn dochter, als alleenstaande vader groot brengen. Ondertussen biedt hij ons een stuk van hun gigantische pizza aan, waar laten die lui dat allemaal. Nou, een deel gaat ook mee voor oma...
Gelukkig hebben we de avond ervoor een camping besproken: het is vrijdagavond en we komen veel mensen met camper, caravans tegen.
Boise/ Meridian blijkt een qua oppervlak een heel uitgebreide gemeente te zijn, zo te zien tamelijk welvarend. Aangezien de navigatie niet werkt moeten we het doen met een klein kaartje van de camping. Na navraag gedaan te hebben bij een stel jongelui lukt het de camping te vinden..het is 7 uur: de receptie is al gesloten. Maar buiten op het bord staan keurig de namen van de laatkomers en dus ook die van ons.
Weer zo'n ongezellige massale camping.
Voor onze neus dat zo'n gigabak/touringcar en bijna onder onze camper een stel jongelui, die op de grond slapen! Nou ja weinig last van gehad.
Henk heeft alweer trek. Op weg naar de camping heb ik weer een foodcourt gezien ,waar we lopend heen kunnen, heerlijk even bewegen!
Dit keer wordt het Tacobell, moet zeggen de taco smaakt niet verkeerd en dat voor $1,60, nog maar een halen?.
Bij de camper gaan we weer wat lezen en ik probeer alle batterijen weer op te laden, wifi verbinding te maken.
We bespreken wat we de volgende dag gaan doen. Allebei hebben we geen zin om weer de hele dag in de auto te zitten.
Maar is er plaats op de campings onderweg? Weekend.
Hier nog een nacht blijven en van hieruit de mooie route deels rijden?
Eerst maar weer gaan slapen.

Geschreven door Ineke.op.reis