Mahalo for reading our blogs again! Voorlopig zijn aloha en mahalo (dankjewel) de enige Hawaiiaanse woorden die we kennen. Maar waarschijnlijk worden dat er nog wel meer want een paar uur geleden hebben we voet gezet op Kauai, 'the garden island' van Hawaii. Vanmorgen vroeg vertrokken naar Schiphol voor een reisdag van een kleine dertig uur. Met twee keer overstappen, op Frankfurt en Los Angeles, zijn we blij dat alles goed is gegaan. Vooral de overstap op Frankfurt was krap. We knepen 'm even toen de rij voor de douane erg lang en traag was, maar gelukkig was Max zo scherp om te zien dat we in de verkeerde rij stonden. Namelijk voor de reizigers van buiten de EU. Dit versnelde het proces aanzienlijk en we waren ruim op tijd bij de gate. Op de vlucht naar LA zijn we volgestopt met lekker eten en drinken. Er was zelfs baileys voor Moniek en een cognacje voor Max. De twaalf uur in de schitterende Airbus 380 waren naar omstandigheden dan ook aangenaam. Op ons tv-schermpje konden we zelfs de grand-prix van Spanje live volgen en waren we op elf kilometer hoogte getuige van de winst van Max Verstappen. In Los Angeles hadden we ruim drie uur overstaptijd en dat is maar goed ook, want de immigrations kunnen wat tijd in beslag nemen. Toch kwamen we de immigrations snel door, maar kreeg Max wel even de vraag wat hij afgelopen januari in Cairo deed. Het eerlijke antwoord wat daarop volgde gaf uiteraard geen problemen en dus zaten we even later in het vliegtuig naar Lihue. Dat spreek je toch echt uit als 'Lihuewi' en dus niet als Lihoe zoals wij met ons steenkolen-Hawaiiaans dachten. Hawaii heeft een hele eigen cultuur, maar toch voel je je gelijk weer in de Verenigde Staten. De autoverhuurder ligt op honderd meter afstand, maar toen wij dat heel sportief wilden lopen, bleek de stoep op te houden. Dan maar aansluiten in de rij voor de shuttle bus. De auto is ook een echte Amerikaanse wagen: een Dodge Charger, maar wel in fleurig Hawaiiaans blauw. De Charger is eigenlijk een fullsize auto, dus blijken we een upgrade te hebben gekregen. Het is dan ook een erg grote auto. Inmiddels heeft onze biologische klok ons lichaam verlaten, want we zitten hier om 12 uur ‘s nachts fris en fruitig op de lanai te genieten van een drankje. Lanai? Zo noemen ze hier een balkon… oh alweer een Hawaiiaans woord. We leren snel. We zitten de komende zes nachten in een condo op dezelfde plek en dt bevalt goed. Naast de standaarddingen liggen er onder anders body-boards, bonbons, een strandtas en een koelbox voor ons klaar. Toch zo maar even in ons bed proberen te slapen en het ritme om te draaien.

Geschreven door MoniekEnMax