Vandaag de meest vroege aankomst in deze vakantie. Om tien uur in de ochtend reden we het parkeerterrein van Best Western Hibiscus in Key West op. Vanaf de midkey Marathon was het dan ook maar een uur en tien minuten rijden. Onderweg rijd je over de Seven Miles Bridge. Een brug van Key naar Key die zoals de naam het al zegt, zeven mijlen lang is. Toen we bij de receptie van het hotel vroegen of we de auto alvast op het terrein konden parkeren, werden we hartelijk ontvangen. De kamer was uiteraard nog niet klaar, maar de auto konden we natuurlijk kwijt en als we in het zwembad wilden plonzen, hadden ze wel een paar handdoeken voor ons. Wij besloten eerst maar even de buurt te gaan verkennen. Op een paar minuten lopen, vonden we de boei die the southernmost point van de USA markeert. Daarop wordt met koeienletters vermeld dat het nog maar negentig mijl naar Cuba is. Oke, het afgesloten deel achter de boei ligt nog zuiderlijker en het is eigenlijk vierennegentig mijl naar Cuba, maar je kan Key West niet bezocht hebben zonder met de boei op de foto te gaan. En daar zijn meer mensen het met ons over eens. Er stond namelijk een rij van hier tot Cuba. Na een kwartiertje wachten en het lief aankijken van het stel achter ons, hebben we ons Kodakmomentje weer gehad. Daarna besloten we dat het tijd was om te gaan zwemmen. Toen we handdoeken bij de receptie ophaalden, werd ons gevraagd of we genoten van onze honeymoon. De receptionist zei dat de kamer bijna klaar was en dat hij de sleutel wel naar het zwembad kwam brengen. Dat zorgde wel voor wat aparte blikken van de mede-zwembadgasten. Wat een service. Bij het openen van de deur van de hotelkamer stond een fles champagne ons in de spotlights toe te lachen. Wat een welkome verrassing. Het heeft toch voordelen om pas getrouwd te zijn. Toen was het tijd voor het strand. We kwamer er echter al snel achter dat het strand op Key West niet veel voorstelt. De public beaches waren door de bergen stinkend zeewier zelfs een beetje vies te noemen. Gelukkig was er ook een lange stijger in de zee waar we een plekje konden vinden om te zonnen en buiten de zeewierberg te zwemmen. Behalve het strand is Key West wel een heel mooi eiland. Het heeft heel veel schattige huisjes die liggen verscholen tussen de vele palmbomen. The place to be tijdens de zonsondergang is Mallory Square. Daar wordt elke avond de sunset gevierd. Er zijn dan vele straatartiesten. Bijvoorbeeld een behoorlijk beroerde banjospeler die bakken met geld binnenhaalde dankzij zijn Labrador / Golden Retriever-achtige hond. Hij haalde de dollarbriefjes bij de mensen op en deed ze met zijn bek in een emmer. Dat moeten we Luka ook maar eens gaan leren als we weer thuis zijn. Onderweg naar Mallory Square, kom je langs de Sloppy Joe's. Deze bar was de vaste stamkroeg van schrijver Ernest Hemmingway die hier een tijd heeft gewoond. Verder staat Key West bekend om zijn gayfriendly karakter. Dat zie je overal terug dankzij bijvoorbeeld regenboogvlaggen, dragqueens en zelfs een regenboogzebrapad. Morgen zijn we nog een dag op Key West, dus vermoedelijk dan een wat korter verslagje omdat we hier vooral genieten van de zon, het heerlijke zwembad bij het hotel en het stadje zal er morgen vast weer hetzelfde bijliggen. ;)

Geschreven door MoniekEnMax