Sucre ligt iets lager dan La Paz en is volgens sommige van de reizigers die we spreken een mooie, fijne stad. Dat blijkt te kloppen. Mooi, rustig en aangenaam. Vernoemd naar de bevrijder van Bolivia (en de andere landen van zuid Zuid-America). Het is gebouwd op een relatief lage hoogte. Dat had voor de Spanjaarden het voordeel dat ze daar de registratie van de zilverwinning in Potosi konden voeren. Potosi ligt namelijk onaangenaam veel hoger.
Hotel met ruime kamer op 200m van het centrale plein. Weer aan zo'n mooie binnenplaats. Alle voorzieningen loopbaar. Helaas is de cupola (koepel) van het regionale overheidsgebouw niet te bezichtigen wegens onderhoud deze week (of misschien duren Boliviaanse weken wat langer).
Dan maar aan de coca-thee en de rest van de dag rustig op adem komen. Wel activiteit voor morgen geboekt. Ze zeggen wel eens dat toeval niet bestaat, maar de jongen die onze activiteit voor morgen regelde heeft een tijdje terug voor een periode in Rijswijk Zh gewoond. Some things are meant to be. Hij oefende met Daniël en Lynn de Nederlandse woorden die hij nog in z'n vocabulaire had en liet ons zien dat hij nog steeds naar de top 1000 allertijden van Veronica luistert. Hij had veel gefietst in Nederland en baalde dat de Bolivianen en toeristen hier niet erg happig zijn om in Bolivia te fietsen. Dat begrijpen wij weer wel, met al die hoogteverschillen is dit alleen voor de zeer goed getrainden onder ons weggelegd.
Nog even een korte wandeling gemaakt door Sucre. De prachtige architectuur, een erfenis van de bezetting door de Spanjaarden, zie je overal terug. Bij hotels, maar ook bij scholen. Achter de vaak lelijke deur aan de straat een doorgang naar de meest serene binnenplaatsen met verdiepingen met balustrades, kleine fonteintjes en bloeiende planten.

Geschreven door Rob-hetty-daniel-en-lynn.on.tour