Vandaag stond een bezoek aan een (niet drijvend) eiland in het Titicacameer op het programma. Het eiland is niet bewoond, maar je kan er wel overnachten. Op het eiland staan resten van chulpa's dat zijn pre-Inca graftombes.
In de chulpa's hebben ze mummies gevonden. Op Tikonata eiland liggen alleen quechua in de tombes.
Hoe hoger de chulpa des te invloedrijker was degene die er in lag. De quechua geloofden in reïncarnatie en dat betekende dat ze, als ze gestorven waren in de foetushouding werden begraven, in een rieten mandje wat dan de baarmoeder moest voorstellen. De ronde vorm van de chulpa representeerde de buik van de moeder. Op het eiland zijn een aantal chulpa's en mummies gevonden en die staan tentoongesteld in een klein museum. De bedienden van de belangrijke mannen en vrouwen pleegden vaak zelfmoord wanneer degene voor wie ze werkten stierf en die werden dan mee in de chulpa gelegd. Om in een volgend leven weer diegene te dienen. In mooie bakjes en schaaltjes werden ogen, hart, hersenen en andere organen van de gestorvene gedaan en die stonden naast de mummie. Dit omdat de mummies voor belangrijke rituelen na hun dood nog uit de chulpa's werden gehaald.
We hebben Daniël en Lynn niet meegenomen in het museum. Dat was een beetje te luguber. Wat wel bijzonder is, is dat om in de pre-Inca tijd onderscheid te maken tussen de twee volken die er leefden, de mensen hadden of een plat of een langgerekt hoofd. De quechua hadden een lang hoofd en de aymara een plat hoofd. Om zo'n plat of langgerekt hoofd te krijgen werd bij een pasgeboren baby in het geval van de aymara een plankje boven op het hoofd van de baby gelegd en dat werd dan vastgebonden met touw. Voor de quechua werd aan beide zijden van het hoofd plankjes geplaatst en daar werd dan ook touw om gebonden. Toen de inca's kwamen werd dat vanwege de grote babysterfte verboden (raar hé). Vanaf die tijd dragen de aymara's platte hoeden en de quechua van die hoge hoeden, zodat toch meteen het onderscheidt tussen beide volken duidelijk is. In het museum lagen skeletten van quechua vrouwen en dat was duidelijk te zien aan de langwerpige schedels. Ondanks het lugubere museum was het eiland en de omgeving prachtig en heel sereen.
Na een wandeling over het eiland zijn we met de motor/zeilboot gaan vissen. We waren in de veronderstelling dat we echt met een soort hengel zouden gaan vissen en daar hadden Daniël en Lynn zich ook op verheugd, maar helaas we gingen de netten die ze uitzetten op het meer leeghalen. Dat was ook leuk om te zien, maar jammer voor de kids. Vroeger zwommen er zo'n 9 verschillende soorten vis in het Titicacameer, door de introductie van forel is dit aantal gereduceerd tot 3 soorten. Het effect van inbreuk op het onderwater ecosysteem. Nu zie je op het Titicacameer kleine forelkwekerijen waar de mensen hun inkomsten uit halen.
Na de lunch bij Walther (inti-wasi) zijn we teruggegaan naar Puno en hebben we afscheid genomen van Marlinde en Michiel. Wij reizen door naar La Paz en zij naar Cusco.
Terug in Puno hebben we de stad nog even bekeken. Het is na Lima ( 10 miljoen inw.), Arequipa ( 1 miljoen inw.) de derde stad in Peru. De parkjes, kerken en pleinen zijn prachtig en goed onderhouden. Eenmaal wat verder van de pleinen vandaan, is Puno (vanwege de droogte) een stoffige stad met overal half afgebouwde huizen. In Peru moet je belasting gaan betalen als je huis af is, dus overal staan huizen die niet af zijn compleet met betonbewapening die er nog uitsteekt e.d. Verder gooien ze in Peru ook gewoon alles zo maar weg. Onderweg liggen in de berm overal lege petflessen, tassen met fruitschillen. Bij het Titicacameer zag ik dat ze Pet-flessen aan elkaar hadden geregen om een soort afscheiding te maken van een stukje land.
Wat overigens wel handig is, dat ze winkeltjes die hetzelfde verkopen veelal vlak bij elkaar zitten. Zo zagen we in Arequipa een hele straat met muziekinstrumenten en drogisterijen, in Puno allemaal winkels met plastic-waar. Dus je hoeft niet de hele stad af als je iets zoekt.

Geschreven door Rob-hetty-daniel-en-lynn.on.tour