Dag 4: op naar het westen!

Kalimera!

Vandaag brak deel 2 van ons avontuur aan. Omdat Kreta het grootste eiland van Griekenland is, had Natacha beslist om het eerste hotel te boeken in het oosten en het tweede in het westen. Op die manier konden we zoveel mogelijk ontdekken.

Wat zullen we het hier missen: zalige douche, goede bedden, stilte, balkon met een mooi uitzicht en heerlijk ontbijt. We hopen dat ons tweede hotel even goed zal zijn. Fingers crossed.

We genoten met volle teugen van ons laatste ontbijt en namen zelfs een extra bord. Gepakt en gezakt reden we richting Spilia. We stopten nog even bij een Lidl om er water en middageten te kopen.

Via TikTok hadden we gehoord over Kourtaliotiko Gorge en vonden dit de 40 km omweg waard. Er is daar namelijk een zwemplaats met een waterval. Met onze gevulde rugzakken, wandelschoenen en met zonnecrème bedekte smoeltjes dachten we voorbereid te zijn, maar niets was minder waar. Het startpunt van de wandeling was niet te vinden. We waren niet de enigen, want zeker 3 toeristen vroegen ons de weg. Omdat we zo afgelegen zaten, hadden we geen bereik en dus geen TikTok om het op te zoeken. Teleurgesteld stapten we de auto terug in.

We stopten onderweg nog bij een restaurantje. We weten niet precies wat voor een gebouw het vroeger was, maar het leek op een klein oud kasteeltje. We bestelden een milkshake en dronken die met smaak op terwijl we de omgeving in ons opnamen: verzicht met veel groen en bergen. Deze kant van het eiland is volgens ons mooier qua natuur.

Na nog 1h30 rijden kwamen we aan in Spilia Village Hotel & Villas. We deden nog maar de deur van kamernummer 107 open en zagen het meteen: dit hotel tipt totaal niet aan ons vorige. De kamers zijn wat ouderwets voor onze smaak. De douche bijvoorbeeld heeft 2 draaiknoppen: warm en koud, en zo moet je draaien om tot de gewenste watertemperatuur te komen. De bedden zijn hard en kraken. De vliegramen zijn vervangen door een soort van houten klapvenster. En houd je vast, als je op toilet zit zie je zelfs een spleetje tussen de muur en het raamkozijn. Tijdens het uitpakken hoorden we ook dat deze kamer niet geluidsdicht is. Na wat onderzoek ontdekten we dat we net boven de keuken liggen en dat schuin over onze deur een bezoekerstoilet is.

In de badkamer zagen we opeens een insect lopen, een soort van duizendpoot. Na deze voorzichtig de weg naar buiten te wijzen, namen we plaats aan het zwembad. Het was al laat en we waren de enigen die nog een plons in het koude water namen.

We bespraken onze opties voor morgen: Samaria kloof, to do or not to do? We besloten om informatie aan de receptie te halen.

Na een deugddoende douche stapten we richting onthaal waar de dame, die ons had ingeschreven, vroeg om later terug te komen. Ze was iets aan het afwerken en kon niet op het internet. We profiteerden van dit kalm moment om onze ouders op te bellen. Natacha viel bijna in slaap maar gelukkig kon Isabelle alles navertellen.

Toen we terug bij de receptie waren hadden we gedacht dat de dame al wat opzoekwerk zou gedaan hebben, maar neen...

Met alle nodige informatie pakten we onze rugzakken in voor morgen. Samaria kloof, here we come! Het belooft een heftige wandeling te worden. Maar eerst nog slapen hoor.

καλόν ύπνο

Geschreven door Natacha.reist