DAG 6 = Terugrit naar Vancouver

De storm die gisteren tijdens onze whale watching excursie zijn opwachting maakte was in volle kracht aan het woeden. Eén ding waren we zeker: we gingen alert moeten zijn op de terugweg. Na ons ontbijt vertrokken we richting Departure Bay om van daaruit de ferry te nemen naar Horseshoe Bay. De mensen die goed hebben opgelet vragen zich waarschijnlijk af waarom we een andere ferrylijn nemen dan de initiële overzet. Simpel: gewoon om een ander stuk van de eilanden te kunnen zien. Qua rijafstand is Departure Bay dichter bij ons hotel, maar doordat hij een gans andere route neemt krijg je ook een ander uitzicht op zee.

Het was inderdaad opletten geblazen op de weg. Zoals in het heengaan was er heel weinig verkeer. Wat we wel in overvloed aantroffen op de weg was water. Sommige stukken van de snelweg hadden veel aquaplanning en op de kalere plekken kreeg je ook vaak harde windstoten. Desalniettemin raakten we heelhuids op de ferry terminal.

Toen de ferry goed en wel onderweg was trokken we terug naar het bovendek. Ondanks de storm hoopten we toch op het spotten van enkele orka's. Terwijl we op het dek aan het rondwandelen waren deelde onze oude vriend Murphy opnieuw een genadeloze slag uit. Steven zijn bril waaide letterlijk van zijn gezicht en vloog over de reling het water in. Nou, dat is een mooi aandenken voor de orka's, maar voor ons was het wel problematisch. Geen bril betekent niet rijden met de auto en alles wazig zien in plaats van Ultra-HD. We benutten onze resterende uurtjes van de overzet om enkele adressen van brillenwinkels op te zoeken dichtbij ons aanmeerpunt. Helaas hadden we ook geen idee welke sterkte de glazen moesten zijn. Het was dus van groot belang dat we ergens een afspraak bij een opticien konden boeken vooraleer we een montuur zochten. Tel daarbij het feit op dat we maar twee dagen in North Vancouver verbleven en we eigenlijk pas om 15h aankwamen met de ferry. De som was snel gemaakt: het gingen enkele uitdagende uurtjes worden.

Onze eerste stop was Iris, een brilwinkel waar ook een opticien aanwezig was. Na ons verhaal uit de doeken gedaan te hebben slaagde de winkelbediende erin de dokter te overtuigen ons te helpen. We werden tussen enkele afspraken ingeboekt en zo wisten we al hoe sterk de glazen moesten zijn. Een montuur klaar krijgen in zo een korte tijdspanne was onhaalbaar voor hen, maar ze hadden contact opgenomen met DaVinci en zij hadden ons verzekerd het klaar te kunnen krijgen. Met ons voorschrift gingen we naar de volgende winkel waar we na lang zoeken een montuur hadden gekozen. Toch een beetje geluk: het waren net solden! 's Anderendaags mochten we de bril ophalen. Spannend en wat een opluchting!

Het weer bleef maar verslechteren en we besloten onze dag gewoon vroeg te eindigen in het hotel. We probeerden het zwembad en bubbelbad uit en bestelden dan als echte luierikken roomservice.

Op naar de volgende dag. Laten we hopen dat Murphy ook eens in verlof gaat.

Geschreven door Natacha.reist