DAG 4 = Rit naar Vancouver Island

Onze korte ochtend in Vancouver begon helaas in mineur. Het reisbureau heeft een fout gemaakt met onze whale watching excursie van morgen en doordat we hebben moeten rondbellen om een oplossing te vinden waren we onze shuttle naar de luchthaven kwijt.
Met een beetje vertraging zijn we dan toch in de luchthaven geraakt om onze volgende wagen op te pikken. Ditmaal is het een KIA SUV omdat we toch wat heuvelachtig terrein zullen moeten trotseren. Het kietelt toch wel een beetje als je de Mustangs en oude Pontiacs ziet (en vooral hoort brullen) in de ondergrondse huurgarage.

En nu, hop, richting de ferry die vertrok vanuit Tsawassen naar Nanaimo. Net voordat we de terminal binnenreden spotte Natacha een bald eagle die rustig op een straatlantaarn zat rond te kijken. Het was de allereerste keer dat we deze koning van het luchtruim in het wild zagen, wat een zicht!

Eindelijk een beetje geluk: we hadden ons ingecheckt om 10u en mochten nog mee met de ferry van 10u15! We parkeerden onze wagen tussen de vrachtwagens en haastten ons naar het bovendek om het zicht op zee te bewonderen. In de verte zag je de bergen van Brits Columbia tussen de wolken verschijnen en her en der vaarden er andere ferries, vissersboten en zeilboten.

Vlak voor het aanmeren gingen we nog eens naar het bovendek. Toen we het rustige water afspeurden trok een plek in de verte onze aandacht. Het water kolkte en borrelde een beetje, zou het kunnen? En ja hoor: opeens zagen we een vin van een orka boven komen en sprong de tweede uit het water. Hij herhaalde dit kunstje nogmaals terwijl we het met grote ogen aanschouwden. We waren enkele van de weinige passagiers die zo enthousiast het schouwspel volgden, de anderen zaten ongeïnteresseerd binnen. Hoe kun je ooit aan zo een zicht wennen?

Eenmaal uit de ferry had Natacha twee trekpleisters opgezocht die op de weg naar ons hotel lagen. De eerste hiervan was Piper Lagoon en ligt eigenlijk net naast een bebouwde kom, dus waren er veel wandelaars met honden aanwezig. Dit was maar een kleine tussenstop, maar toch konden we hier makkelijk enkele uren spenderen. Doordat het water nog relatief teruggetrokken was konden we heel veel "verborgen" stranden betreden. Stranden die uit keien bestonden in plaats van zand. Her en der lag het vol zeewier en soms zelfs aangespoelde zeesterren!
En plots schoot Steven tijdens een wandeling als een pijl tussen de bomen door. Dat kon maar 1 ding betekenen: hij had waarschijnlijk iets speciaals gezien. En ja, tussen enkele kraaien door vloog er opeens een adelaar. Ze was gigantisch! Hij vloog nog enkele malen over en na even wandelen hadden we haar nest gevonden. Adelaars en orka's op 1 dag tijdens een gewone wandeling. Wie had dat verwacht?!
Na ons middagmaal reden we door naar Neck Point, een vergelijkbaar park als Piper Lagoon maar nog veel groter. Hier hebben we opnieuw uren kunnen wandelen terwijl we van het zicht genoten. Tijdens één van de wandelingen op het strand merkten we op dat er enorm veel krabbetjes van onder de keien schoten als we voorbij liepen. Adelaars hebben we hier niet kunnen spotten, maar wel reigers en vooral eekhoorns.

Na deze mooie ontdekkingstochten zetten we onze rit verder richting het hotel in Campbell River. Het verschil met Toronto is dag en nacht: daar sta je vaak in de file en moet je heel alert zijn, hier hebben we over 130 km misschien een handvol auto's zien passeren op de snelweg. Overal waar je kijkt zie je besneeuwde bergen, bossen en af en toe een hinde die op de pechstrook wacht om over te steken. Het rijden is hier dus een plezier met veel niveauverschillen waardoor je vaak op adembenemende zichten botst. Kijk zelf maar eens: https://youtu.be/vyca3-lI2Zs

Campbell River is een relatief groot dorp, maar is geen toeristische trekpleister dus was het hier heel rustig. Ons hotel ligt vlak aan het water, dus hadden we een ongelofelijk zicht.

We nuttigden ons avondmaal in een pub naast het hotel. Hier moest Natacha haar paspoort tonen omdat je ouder dan 19 moet zijn om binnen te mogen. Steven moest niks tonen. Een typisch einde van een heel geslaagde dag.

Op naar morgen!

Geschreven door Natacha.reist