Dag 4: Alesund

We konden een beetje langer blijven liggen deze ochtend. Het schip lag 's morgens vroeg al aangemeerd in Alesund en daar zou hij blijven tot omstreeks 22u30. Tijd genoeg dus om zonder wekker wakker te worden en te genieten van een uitgebreid ontbijt.

De regen kletterde zachtjes tegen de boeg van het schip. Net zoals in Eidfjord zouden we in grijs weer en motregen van boord gaan. Maar het ging onze pret niet bederven!

Vanuit de kajuit had Steven een autoverhuurder gezien. Ook deze ligt bij een tankstation en carwash, net zoals de plaats waar we gisteren een wagen hadden gehuurd. Alesund is een veel grotere stad dan Eidfjord en dat kon je al afleiden uit het verkeer. In tien minuten tijd hadden we al meer wagens zien passeren dan de volledige dag gisteren. We werden hier ook genadeloos geconfronteerd met verkeerslichten. Iets dat in Eidfjord simpelweg niet nodig is.

De behulpzame dame had nog één wagen in de aanbieding. Een automatische, gigantische, hybride Mercedes. Vooral de mama van Steven was in haar nopjes met ons werkpaard voor de dag.

Spijtig genoeg heeft Alesund niet veel te bieden. Je kunt een steile beklimming maken met 418 traptreden naar een uitkijkpunt waar je dan mooi zicht hebt op de stad en de haven. Maar dat was het dan ook.

Maar de gelukkige mensen die over een auto beschikken kunnen de trip maken naar de wereldberoemde Trolwegen. We hadden een stevige 4u lange autorit voor de boeg, maar iedereen is lovend over de weg. Daar we tijd genoeg hadden leek het ons zonde om deze kans voorbij te laten gaan.

De rit was een plezier. Hoe meer afstand we namen van de stad, hoe mooier het landschap werd. Na een uurtje ruilden we de regen in voor stapelwolken, die dan op hun beurt het hazenpad kozen om plaats te maken voor een zonovergoten hemel. De mensen die zeggen dat Noorwegen een mini Canada is hebben het, gebaseerd op deze regio, bij het rechte eind. Onvoorspelbaar weer, spiegelgladde wegen zonder enig verkeer en schattige dorpjes die opdoemden tussen gigantische bergketens. Het was moeilijk om te beslissen wanneer we een pauze zouden inlassen om foto's te nemen want met elke bocht werd de omgeving mooier.

We kregen ook heel wat tunnels te verduren. Qua zichtbaarheid en belichting is het soms gevaarlijk, maar je kreeg een perfect beeld van hoe de bergen eruit zien aan de binnenkant. Daar elke tunnel bij ons gewapend is met beton leek het hier alsof de werkers een gigantische boor door de rots hadden geduwd en besloten de wanden te laten voor wat ze zijn.

De laatste kilometers waren adembenemend. De besneeuwde bergketens kregen het gezelschap van meren, gletsjers en watervallen. Bij de start van de Trollstigen konden we enkele uitkijkpunten bezoeken waar je net boven de weg leek te zweven. De bouw van deze weg had 8 jaar in beslag genomen en behoort intussen tot één van de mooiste wegen ter wereld. Van bovenaf gezien kronkelt de Trolweg zich als een slang door het landschap, met heel wat haarspeldbochten. De weg is allesbehalve breed, dus is het soms puzzelen om elkaar te passeren.

Gelukkig voor ons kruisten we niemand onderweg naar beneden. Het was veel te vlug voorbij, maar we moeten toegeven dat dit avontuur echt aan te raden is!
Na terug wat uurtjes te hebben gespendeerd op de terugweg reden we naar de top van de Aksla berg. In plaats van al de trappen af te schuimen deden wij het op de snelle manier.

's Avonds was het smullen van het avondeten. Iemand van het personeel heeft verklapt dat je een vegetarische menukaart ter beschikking hebt op aanvraag. We weten intussen al wat we de komende dagen zullen proeven!

Geschreven door Natacha.reist