DAG 3 = Arches National Park

De frisse ochtend brak aan. We waren gemotiveerd om onze dag te starten en gingen als één van de eersten ontbijten. Naast ons hotel ligt een pannenkoekenhuis waar we beiden een heuse stapel bestelden. Het was toch wel proppen om alles op te krijgen! Het leek ons een zonde om iets te laten liggen.

Tijdens het eten konden we buiten de zon zien opkomen, we gaan ervoor! Op een steenworp van Moab ligt ons eerste nationaal park te wachten: Arches National Park. Helaas zijn er op dit moment wegenwerken aan de gang waardoor iedereen het park tegen ten laatste 19u dient te verlaten. Maar we waren vroeg genoeg opgestaan en waren overtuigd dat we niet in tijdnood gingen raken.

Nadat we snel enkele kiekjes hadden genomen aan het ingangsbord kochten we bij het tolhuisje een jaarpas. Toen we thuis even opzochten hoeveel parken we gingen doen werd het al snel duidelijk dat het goedkoper zou zijn om een jaarpas aan te schaffen in plaats van overal entreegeld te betalen.

Met onze mooie pas op zak begon ons avontuur. Het was alvast een heuse klim naar de eerste viewpoints. De Dinosaurus Minivan was niet blij met de steile wegen. Klimmen deed hij niet graag en remmen ook niet. Het was toch een beetje opletten geblazen met de scherpe bochten en vooral omdat de Amerikanen niet lijken te geloven in het nut van vangrails. Quasi nergens vind je ze terug, ook al zou het op sommige plaatsen geen overbodige luxe zijn. In een bocht die grenst aan een afgrond bijvoorbeeld...

Onze eerste halte van de dag was de viewpoint met uitzicht op La Sal Mountains: een mooie bergketen die je in de verte kon aanschouwen. Het weer was helder dus hadden we een ver zicht. Het was wel heel koud, maar gelukkig waren we daar relatief goed op voorzien.

Ook bij Courthouse Viewpoint hielden we even halt om daarna door te rijden naar Balanced Rock. Het was alleszins heel rustig in het park en van de wegenwerken zagen we geen spoor. Hier en daar kon je enkele werfvoertuigen zien staan langs de weg, maar het asfalt zelf lag er prima bij.

Balanced Rock was toch wel een uniek zicht. Een gigantische rots ligt de zwaartekracht uit te lachen door op een heel kleine pilaar te balanceren. Als deze ooit naar beneden komt willen we er alvast niet bij zijn!

We trokken verder naar de eerste arches die we konden bewonderen. Turret Arch, North Arch, South Arch en Double Arch lagen allemaal op wandelafstand van elkaar. Turret Arch was één van onze favorieten. Helaas gingen veel toeristen van de wandelpaden af om Turret te beklimmen ook al stonden er overal verbodsborden opgesteld. Het was dus vaak even wachten en vloeken tot je een deftige foto kon nemen. We konden onze wandeling van North en South Arch verlengen door een primitievere wandeltocht te volgen. Dat was genieten! Het was er muisstil en tijdens de wandeling stuitten we op een heel ver zicht over een lagergelegen canyon. We kwamen op dit pad naast cactussen ook ons eerste diertje tegen: een kleine salamander kwam eens nieuwsgierig kijken naar de bezoekers alvorens tussen de struiken weg te schieten. Er zit toch leven in de woestijn! Double Arch was eveneens een uniek zicht. Daar de andere trekpleisters uit 1 boog bestonden had de Double Arch er twee die samengevoegd waren (goeie naamgeving jongens!).

We aten ons middagmaal in de Garden of Eden waar we twee muurklimmers konden bewonderen. Chapeau voor wat ze aan het presteren waren. De pilaar die ze beklommen was mooi effen en glad, wij zouden ze het niet achter doen om tot boven te kunnen klimmen.

We reden verder naar de must see in het park: Delicate Arch. Een alleenstaande boog waar je een prachtig uitzicht hebt op de zonsondergang. Er liep een trail naartoe, maar deze was dusdanig lang en zwaar dat we besloten deze links te laten liggen en de kortere trail naar de viewpoints te nemen. De koude had intussen ook al plaats gemaakt voor verschroeiende hitte dus was het tijdens de korte wandelingen al puffen.

Hierna namen we even een kijkje bij Wolfe Ranch, een klein hutje waar een familie zich blijkbaar jarenlang had in teruggetrokken om het stadsleven te ontlopen. Probeer hier maar eens te overleven.

De volgende stop was Sand Dune Arch: een uniek natuurverschijnsel! Dit was de enige plaats in heel het park waar je veel schaduw kon vinden. En zand. Tussen de hoge rotswanden lag het vol met zand. Daarnaast groeide er hier ook andere vegetatie dan elders in het park. En waar een klein straaltje zonlicht zijn weg naar binnen vond stond de Arch. Prachtig! We verlengden onze wandeling naar Broken Arch en Tapestry Arch. De laatste kilometers waren echter een helse beproeving. Het was terug even klimmen over de rotswanden en doordat we de wandeling wat onderschat hadden kwamen we zonder water te zitten. Niet aangenaam op het warmste moment van de dag tijdens een wandeling waar je nergens schaduw kon vinden. Gelukkig liep alles goed af en hadden we nog even een momentje van hilariteit: Natacha was zodanig aan het rondkijken dat ze tijdens het wandelen pardoes in een struikje belandde. Hoogtepunt van de dag voor Steven!

We eindigden onze dag met de Landscape Arch. Een boog die blijkbaar twee volle voetbalvelden in lengte in beslag neemt. Indrukwekkend en opnieuw verbazend hoe zo een bolwerk zich staande weet te houden tegen het weer en de zwaartekracht. Jammer genoeg stond de zon in de weg om mooie foto's te kunnen nemen. Op de terugweg sloegen we even af om de Tunnel Arch te zien en verlieten daarna het park om terug te keren naar ons hotel in Moab.

In de auto keken we al reikhalzend uit naar een frisse douche. Maar om te douchen heb je een hotelkamer nodig, en daar konden we blijkbaar niet meer binnen. Onze kaart werkte niet meer. Net op het moment dat we besloten dat de kaart gewiped was en we naar de receptie wilden gaan, kwam er iemand van de techniekers ons melden dat onze kamer een kapotte airco had en ze deze pas maandag konden herstellen. Ze wilden ons dus in een andere kamer laten logeren en hadden de sleutels geblokkeerd. Gelukkig grensde ons nieuw verblijf aan het vorige waardoor de verhuis vlot verliep.

Na onze gelukzalige douche trokken we de stad in om ons avondeten te zoeken. We aten lekkere pasta in Peace Tree, een restaurant dat uitgebaat wordt door een inheemse familie indianen. We klonken hier op een geslaagde dag en doken erna zo snel mogelijk het bed in. Jetlag, vervloeken doen we het!

Geschreven door Natacha.reist