DAG 19 = Rit naar Calgary

Onze voorlaatste dag in Canada brak aan. Met veel tegenzin aten we ons ontbijt en checkten we uit. Alhoewel het hier een pak drukker was dan Jasper zullen we het toch missen. Het viel ons vooral zwaar om afscheid te nemen van de prachtige omgeving en de dieren waarmee hier in harmonie wordt samengeleefd.

We sloten ons avontuur in de nationale parken zoals we het afgetrapt hadden: met een trektocht. We gingen Johnston Canyon bezoeken. Onderweg kwamen we terecht in een opstopping die werd veroorzaakt door een familie hindes en herten die met hun kroost de weg overstaken. Johnston is een vallei die veel gemeen heeft met Maligne Lake. Het is ook een vallei waar een rivier doorstroomt, maar hier zijn er wel enkele watervallen te bezichtigen. De trail leidde je van de Lower Falls via de Upper Falls naar de Inktpots. We besloten enkel de twee watervallen te doen aangezien de volledige trail heel wat kilometers omvatte. Helaas was dit ook een enorme trekpleister (vermoedelijk omdat dit de enige plaats in Banff is waar je watervallen kunt zien) dus was het even zoeken voor parking. De trektocht zelf verliep soepel, maar steil. Het wandelpad was heel goed aangelegd waarbij je een groot deel aflegde op een promenade die zweefde boven de rivier en was vastgemaakt aan de klifranden. De chipmunks en eekhoorntjes kwamen terug vrolijk tevoorschijn en in de verte hebben we zelfs even en hert gehoord. Bij de Lower Falls kon je door een opening in de rotsen tot bij de waterval raken wat een indrukwekkend en vooral nat zicht opleverde. Bij de Upper Falls had je zowel een onder- als bovenaanzicht. We lieten de vele schoolgroepen en toeristen achter ons en namen de afdaling terug naar de wagen. Het zat erop, toch een erg raar gevoel.

Onze volgende bestemming was Calgary, de laatste stop op onze grote rondreis. Toen we net van de parking hadden gereden kwam er nog een beer afscheid nemen. Hij stak heel rustig de weg over en verdween toen tussen de bomen. We telden even hoeveel beren we in totaal al hadden gespot en kwamen tot de conclusie dat we al heel veel geluk hebben gehad!

Nadat we Canmore waren gepasseerd konden we uit twee routes kiezen om naar Calgary te gaan. We kozen wederom de meest schilderachtige route. Het landschap veranderde terug stevig. De bergen werden al snel veranderd in polderweides en de beren en herten werden omgeruild voor koeien en paarden. Onze huidige weg stond bekend voor zijn vele bighorn sheep dus keken we koortsachtig rond in de hoop er enkele te kunnen zien. Helaas kwamen we zonder schaapjes aan op onze eindbestemming. Calgary is op zich te vergelijken met Toronto. Een ellenlange autosnelweg trekt door de binnenstad terwijl je overal omringt wordt door wolkenkrabbers. De GPS had terug de grootste moeite om zijn verbinding tot stand te houden.

Onze eerste stop in de drukke binnenstad was: een cd winkel. Cd's zijn hier een stuk goedkoper dan in België dus wou Steven heel graag enkele nieuwe releases op de kop gaan tikken. Met enkele nieuwe aankopen gingen we naar het hotel, dat net buiten de stad lag. Maar toen we aan het uitpakken waren deden we een onaangename ontdekking: één van de cd dozen was leeg! De eigenaar van de winkel was dus vergeten de disc mee te geven. Gelukkig was hij open tot 19h en konden we deze fout rechtzetten alvorens we gingen eten.

Na het eten gingen we op weg om een kinderdroom van Natacha in vervulling te laten komen. We gingen naar Lloyds Recreation om daar te rolschaatsen in een binnenring. Het was een hele aangename ervaring! We huurden allebei de vintage skates (die waarvan de wielen per paar naast elkaar staan in plaats van op één lijn zitten) en gingen de piste op. Het zag er allemaal heel verzorgd uit en de disco lampen en DJ zorgden voor een feestelijke sfeer waarbij je even alle problemen achter je kon laten. Natacha straalde! Halverwege de avond schakelde ze wel over naar de gebruikelijke skeelers omdat deze vertrouwelijker aanvoelde. Steven zocht intussen de veiligheid van de zitbanken op. Er moest toch iemand de schoenen en truien beschermen?! Het was alvast een spetterende afsluiter van een geslaagde reis!

Moe en voldaan kropen we in ons bed. We keken nog even tv en stelden het slapen zo lang mogelijk uit. We willen helemaal niet naar huis, wat zal het morgen pijn doen om de valiezen te maken en in de luchthaven in te checken. Maar we hebben nog één klein lichtpuntje voor morgen: de MarioKart ervaring!! Wordt vervolgd...

Geschreven door Natacha.reist