Hallo iedereen,
Onze vorige post dateert al van enkele maanden terug en luidde het einde in van ons Canadees avontuur. We hebben echter zoveel leuke reacties gekregen op die blog dat we besloten hebben om onze volgende reis ook via deze weg te delen met jullie. Alvast veel lees-en kijkplezier!

DAG 1 = Vertrek naar Amsterdam

De Belgische klok sloeg 16u. Natacha haastte zich naar huis om de laatste voorbereidingen te treffen voor onze reis. Ditmaal is onze bestemming de Verenigde Staten van Amerika. We zullen meer bepaald een rondrit door Utah doen om vanuit Phoenix, Arizona, terug huiswaarts te vliegen. Het zal een korte trip zijn, maar we kijken er heel hard naar uit. We hebben opnieuw via het reisbureau de hotels vastgelegd en hebben zelf de route en bezoekplaatsen uitgestippeld. Kort samengevat zullen we the Mighty Five ontdekken, namelijk Canyonlands National Park, Arches National Park, Bryce, Zion National Park en Capitol Reef. Deze laatste zullen we niet uitgebreid bezoeken, maar in de plaats zullen we wel the Grand Canyon verkennen.
Wanneer Steven ook terug was van zijn werk konden we vertrekken. Onze eerste halte was het dierenhotel om zo onze viervoeters een tijdelijk onderkomen te geven. Het maakt niet uit hoeveel keer we deze procedure al hebben doorlopen, het is en zal altijd een pijnlijk moment blijven. Konden we ze maar meenemen!
Van daaruit trokken we naar Amsterdam. We vertrokken 's anderendaags vanuit Schiphol omdat onze vluchten maar liefst 500 euro goedkoper waren dan in Brussel. Dat kan al eens tellen...

Het was een rustige rit naar het hotel. Er waren heel wat verkeersproblemen onderweg. Maar doordat we de expresweg namen naar Antwerpen en van daaruit de tolweg, hadden we hier geen hinder van.
Natacha had iets speciaals in gedachten als avondeten om al wat in de stemming te komen. We hielden halt bij een KFC in Rotterdam. KFC is een beetje de tegenhanger van McDonalds in de States en staat voornamelijk bekend om zijn gegrilde kip-specialiteiten. We namen een emmer (daar is het dus uit emmers te eten) met verscheidene soorten delicatessen en peuzelden het samen op.

Al snel kwamen we aan bij het hotel. We hadden een Eat, Sleep, Fly formule genomen. Dit houdt in dat we 1 overnachting hebben en de wagen maximum 14 dagen mogen stallen in de parkeergarage van het hotel. Ideaal dus!
We stuitten echter op 1 klein probleem: we vonden onze kamer niet... We hadden nummer 401 maar de nummering sprong van 400 naar 402. Hoe is dit nu weer mogelijk? Na enkele minuten ronddwalen zagen we opeens dat het eigenlijk kamer 406 was. Wat een belabberd handschrift van de receptionist!

Nadat we de valiezen hadden gedropt in de kamer gingen we snel de wagen gaan parkeren. Ook hier verliep de weg niet zonder slag of stoot: we hadden een steile helling moeten oprijden naar de ingang van het hotel en doordat de neus van Natacha haar wagen zo laag tegen de grond hing was het millimeterwerk om er terug af te kunnen rijden.
Aan de ingang van de garage kregen we te maken met het volgend obstakel: we moesten via de intercom laten weten aan de receptionist dat we voor de slagboom stonden. Maar er hingen verschillende intercoms. Bij de eerste poging waren we blijkbaar verbonden met de chauffeur van de shuttlebus, die we voor geen meter verstonden. De tweede poging hadden we gelukkig de receptionist aan de lijn.

Met de wagen veilig geparkeerd konden we eindelijk onze korte nachtrust inzetten.
Op naar morgen!

Geschreven door Natacha.reist