Dag 3 = van Nanaimo naar Port McNeill

De dag startte met een ongezonde dosis jetlag. Maar er zal meer nodig zijn om ons te weerhouden van onze uitstapjes te genieten!

Na het ontbijt maakten we een korte wandeling op de dokken van Nanaimo. Deze stad wordt omschreven als 'The Harbour City' en daar zijn de mensen erg trots op. Overal zag je standbeelden van zeedieren en andere leuke verfraaiingen. Van hieruit vertrekken er ook om het kwartier toeristische vluchten met watervliegtuigen dus was het leuk om deze toestellen te zien opstijgen en landen.

Eenmaal uitgechecked gingen we eerst boodschappen doen in de grote lokale supermarkt. Waar we ons vooral amuseerden met het achterovervallen van de goedkope prijzen: "+/- €3 voor een kilo kersen, dat kan toch niet?!".

Toen de wagen uitpuilde met onze aankopen vertrokken we naar onze eerste halte: Mordon Mine Tipple in Morden Colliery Historic Provincial Park. Hier kon je de overblijfselen zien van een honderd jaar oude mijn (een Tipple is een structuur die wordt gebruikt bij het laden van kool in de wagons voor vervoer). Ongelofelijk hoe ze in die tijd zo een constructie konden maken! Blijkbaar was dit ook de plek waar één van de grootste mijnrampen in Canada heeft plaatsgevonden. Duizend mijnwerkers hebben hier op één dag het leven gelaten.

We trokken verder naar The Extension Ridge (aka. The Abyss). Na een stevige en steile wandeling kwamen we uit bij een mysterieus element in het landschap: een smalle, diepe kloof. Het ontstaan ervan is voor iedereen een groot vraagteken. De ene wetenschapper denkt dat het omwille van een tektonische plaatverschuiving is gevormd, de ander vermoedt dan weer dat het een oude mijngang is die bloot is komen te liggen. Hoe dan ook: erin vallen is zeker niet aan te raden!

Na een lange autorit stopten we nog even bij Royston Shipwrecks. Hier liggen, volgens het internet, 14 onbruikbare schepen welke door de mens destijds werden gezonken om als golfbreker te dienen.

Hoe verder we reden naar het noorden van het eiland, hoe pittoresker de omgeving werd. Iedere bocht die we maakten zorgde voor een nieuw verbluffend zicht. Het was adembenemend om de hoge boomtoppen op de bergen te zien baden in de mist.

Bij Seal Bay Nature Park konden we genieten van een rustgevend zicht: de oceaan, de zeegeur en de kleine golfjes die over de rotsen rolden aan onze voeten. Hier kun je heel gemakkelijk al je zorgen even opzijzetten. Het park had alvast zijn naam niet gestolen: terwijl we staarden naar het water zagen we in de verte opeens een zeehondje zijn snoet boven water steken. Hij keek vol interesse naar het strand en dook af en toe eens om dan terug te komen piepen. Wat hebben we de dieren hier gemist!

Vlak voor ons hotel hielden we nog even halt bij Hoomak Lake waar we wederom betoverd werden door de rust en de omgevingsgeluiden.

Eindelijk kwamen we met rommelende magen aan in Port McNeill: The Home of the Killer Whales. Als we in het water evenveel orka zullen spotten als die hier afgebeeld zijn het dorpje wordt het een succesvolle reis. Overal staan deze magnifieke dieren afgebeeld, er is zelfs een jaarlijks orka festival om hen te eren.
Er staan ons alvast enkele veelbelovende dagen te wachten...

Geschreven door Natacha.reist