Dag 1: de zusjes vertrekken

Wie had dat ooit gedacht?! De zusjes De Trogh gaan samen voor de eerste keer op reis. 2 jaar geleden kwam Natacha met het idee om haar zus, Isabelle, te verrassen voor haar 30ste verjaardag met een vliegreis. Oh boy, wat is die verrassing goed gelukt. Na een speurtocht met in totaal 7 opdrachten ontdekte Isabelle haar cadeau. Ze was sprakeloos en reageerde zeer emotioneel. Toen kon het aftellen echt beginnen. Alvast aan iedereen een dikke merci, vooral aan Isabelle haar bazin om dit in het geheim te regelen.

Enthousiast, maar met een klein hartje begonnen we aan deze dag. Voor beiden is het toch even slikken om hun boyfriends voor 1 week achter te laten. Ook is het voor Natacha de eerste keer dat ze zo lang weg is van haar zoontje.

Na 2x bij de bakker te hebben afgerekend kwamen Isabelle en haar vriend toe bij Natacha. Een klein uur later vertrokken we met z’n vieren richting Zaventem. Door een klein misverstand zijn we voor een 3de keer moeten stoppen bij de bakker. Dju geen gratis taartje gekregen.

Met Steven aan het stuur belandden we in de file thv de Brusselse ring. Een beetje later dan gepland dropte de ventjes ons aan de luchthaven. Met volle moed startten we ons avontuur in Zaventem, zullen we op tijd aan de gate geraken? Isabelle sukkelde wat met haar valies maar dit kon ze vlug oplossen met een bagagekarretje. Oei oei dat belooft voor de rest van de reis.

Check in van onze bagage verliep vlot. Oef, beiden 20 kg. De bediende vermeldde dat we ons naar gate 22 diende te begeven. Opgelucht stapten we verder de luchthaven binnen richting eerste controle. Natacha was in no time klaar, maar Isabelle had pech. Ook haar rugzak werd extra gecontroleerd. Hierdoor verloren we terug wat tijd. Vastberaden liepen we door naar gate 22. Eenmaal beneden de roltrappen vonden we het zeer verdacht dat er daar niemand liep. Aan een eenzame werkman vroegen we de weg. Hij mompelde iets die leek op ‘gate veranderd’. In paniek keken we naar elkaar. Gelukkig vonden we snel een informatiescherm. De man had gelijk, op naar gate 62, in lichte looppas.

Opstijgen, vlucht en afdaling verliep vlekkeloos. Onze eerste stappen in Kreta zullen we niet snel vergeten: wat een mooie zonsondergang, fel oranje!

Na lang wachten op onze bagage konden we eindelijk onze lieftallige onkel in onze armen nemen. Hij hielp ons met het zoeken naar de huurwagen en is pas vertrokken toen wij in de auto zaten. In onze witte Peugeot 108 reden we richting het eerste hotel. Na een vlotte rit van 30 minuutjes kwamen we toe in Minois Boutique Hotel.

De man aan het onthaal verwelkomde ons met open armen. Amai, zijn alle Grieken zo joviaal. Hij droeg de zware bagages de trappen op richting onze kamer. Vooral zijn lach en flauwe mopjes zal ons bijblijven.

Ondertussen is het donker. We genten even van de lichtshow op ons balkon en maakten ons daarna klaar voor bed.

Natacha herinnert zich plots dat het nog 1 week is voor haar vrijgezellen. Wat heeft Isabelle die dag in petto? Misschien lost ze enkele tips…

Geschreven door Natacha.reist