Dag 19 = Sooke

We gingen een rustige dag tegemoet. Heel wat later dan we normaal gezien ontbijten zakten we af naar het restaurant in ons hotel. Het uitzicht is alvast een grote aanrader, maar ook de portie grensde aan het spectaculaire. Dit was meer een middagmaal dan ontbijt!

Op de parking sloeg het noodlot echter toe. De parkeerplaatsen zijn overdreven smal. Je moet al kunsten bovenhalen om nog maar in de wagen te kruipen. Tijdens het uitrijden van onze plek hebben we met de neus van de wagen blijven haperen aan een grote betonnen blok. In de wagen klonk het alvast geen pretje.

We trokken naar het Sooke Potholes Provincial Park en toen we parkeerden gingen we snel kijken om te zien hoe erg de auto eraan toe was. We hadden op velgschade gehoopt, maar het was helaas stukken erger. De rechterhoek van de voorbumper is ingedeukt en bekrast. Dit is nu wat je noemt een domper op een verder fantastische reis. Nog nooit hebben we een ongeluk gehad of een wagen geschonden, typisch dat zoiets net hier gebeurt met een huurwagen.

De Potholes zelf zagen er prachtig uit, maar onze gedachten waren bedrukt door de wagen. Alamo rekent bij een schadegeval een forfait aan van 500 dollar.
Steven had het idee om naar een lokale garagist te gaan en te kijken hoeveel de herstelling zou kosten. Als we de schade terug in orde zouden krijgen voor 250 dollar konden we onszelf zo wat veilig stellen. Al snel vonden we een garage die gespecialiseerd was in het herstellen van wagens na ongevallen. De behulpzame mekanieker schatte onze kosten op 450 dollar en we zouden de auto een dag moeten missen. Het leek ons allemaal de beste optie om gewoon het bedrag aan Alamo te betalen bij terugkeer naar Vancouver.

We trokken verder naar het East Sooke Regional Park. Vanuit Aylard Farm wandelden we eerst naar een viewpoint waar we dankzij het heldere weer de bergtoppen in de verte konden zien liggen over het glasheldere water. We besloten om een deel van de Coast Trail af te wandelen tot aan de Petroglyphs (muurtekeningen van de oude bevolking), maar helaas was dit allesbehalve de tocht waard. Gelukkig zagen we in het water dichtbij onze rotsen een zeeleeuw af en toe boven komen want anders ging dit een verspilde trektocht geweest zijn.

We konden het park nog verder verkennen, maar onze dag was hoe dan ook verziekt. We besloten het voor bekeken te houden en het zwembad in het hotel te testen.

Dit zijn dingen die nu eenmaal kunnen gebeuren, maar we zouden toch liever hebben dat het met onze eigen wagen gebeurt... Maar misschien is er toch een klein lichtpuntje aan het eind van deze tunnel. Natacha heeft ontdekt dat we bij onze reisagent misschien een verzekering hebben die deze schade zou dekken. Informeren en duimen is de boodschap!

Geschreven door Natacha.reist