Dag 6: Bergen

De laatste dag om aan wal te gaan in Noorwegen brak aan. Het schip lag vastgemaakt in de vrachthaven van Bergen, een van de grootste steden van het land. Alle passagiers die Bergen wensten te bezoeken moesten omwille van veiligheidsredenen met pendelbussen naar de rand van de stad gebracht worden. De regen was, zoals gewoonlijk, ook terug van de partij.

Tot onze grote spijt was er in de hele omtrek van de stad niets te bezichtigen dat ons aanlokkelijk leek. We moesten derhalve noodgedwongen het voorbeeld van onze mede passagiers volgen en de stad intrekken. Desondanks waren we aangenaam verrast door de kalmte die er heerste. Er lagen net buiten het centrum nog tal van cruiseschepen aangemeerd, maar of de stad was dusdanig groot dat het volk verdween of iedereen bleef zo lang mogelijk aan boord om de regen te ontwijken.

Om toch een beetje natuur op te snuiven trokken we eerst naar een nabijgelegen park waar we zicht hadden op zee en een mooie totempaal zagen opdoemen tussen de bomen. Toen we hierna meer naar het centrum wandelden merkten we op dat elektrische, hetzij hybride of volledig elektrische, wagens hier erg populair zijn. Quasi elke auto die we zagen voorbij rijden droeg het logo van de ecologisch vriendelijke wagens.

Wat ons ook al is opgevallen doorheen onze korte rondreis is hoe verzorgd alles is. Niet alleen de huizen en tuinen zien er overal kraaknet uit, maar nergens kon je zwerfvuil zien. Niet op het platteland buiten Alesund of Geiranger en zelfs niet in een grote stad als Bergen. De mensen houden hier klaarblijkelijk dusdanig van hun omgeving dat ze alles in het werk stellen om het in ere te houden. Chapeau!

Net toen er een fikse regenbui met hagel losbarstte hadden we onderdak gevonden onder een overdekte parking. Op de muren, en zelfs op het plafond, ontdekten we allerlei kunstwerken door graffiti artiesten. We werden volledig uit het veld geslaan door zowel de kwaliteit van de tekeningen als de onderliggende boodschappen die elk werk leek te hebben. Het kleine meisje dat met een traan een mes tegen een varkentje houdt met een opschrift dat je aan het denken zet zorgde ervoor dat we toch even stilvielen. Evenals de zeemeermin die in de ene hand een plastic zak had met dode vis en in de andere hand een smartphone met een krantenartikel op het scherm van Trump waarop hij verklaart dat het klimaatbeleid 'fake news' is terwijl ze omsingeld is door zwerfvuil was een schot in de roos.

Bergen is een combinatie van een moderne stad met gerestaureerde authentieke gebouwen. Aan de ene zijde van het water heb je het moderne gedeelte en in het andere de kleurrijke, houten huisjes die souvenirwinkeltjes bevatten. De twee oevers kunnen geen grotere tegenpolen zijn van elkaar.

Tot ons afgrijzen moesten we door een lokale markt wandelen, waar we een aquarium zagen met gigantische King Crabben die wachtten op de slachting en een kraam dat prachtige foto's tentoonstelde van rendieren, elanden en walvissen, maar dan wel al het vlees van die dieren verkocht als delicatesse. Hypocriet, misschien?

Steden zijn niet aan ons besteed, en dus waren we na enkele uurtjes wandelen en ontdekken terug aan boord van het schip. Terwijl de trossen werden losgemaakt beseften we dat ons avontuur in Noorwegen erop zat. De tijd is voorbij gevlogen!

Eenmaal we de ruwe zee trotseerden werden we nogmaals opgewacht door stevige rukwinden en hoge golven. De kapitein moest vechten tegen het weer en veel mensen waren er de dupe van. Ons avondeten aten we al wiegend op terwijl de obers hun uiterste best moesten doen om niets te laten vallen of zelf tegen de grond te gaan. Veel mensen vielen op mekaar als ze een tafel passeerden of trokken elkaar mee als ze struikelden. Anderen werden ziek en zochten toevlucht tot hun kamer of konden niet tijdig ingrijpen en gaven over in het restaurant. Niet altijd een even smakelijk zicht.

Ook Natacha begon zich onwel te voelen. Ze was al de hele dag zwakjes, en de storm hielp haar allerminst. Om onze aandacht wat af te leiden deden we een wandeling, met veel grijpen naar leuningen of elkaar, en woonden hierna de dansshow bij. Hoedje af voor het gezelschap, dat overduidelijk worstelde met het instabiele schip, maar toch terug een erg verzorgde show afleverde.

Toen we ons terugtrokken in de kamer hadden we onderweg gezien dat de noodverlichting in de gangen was aangestoken. We hoopten vurig dat dat een standaard procedure is tijdens de storm. Natacha voelde zich gelukkig al een beetje beter.

Je tanden poetsen terwijl je allebei je ellebogen aan weerszijden van de kamer gebruikt om niet voortdurend heen en weer geslingerd te worden is alvast een ervaring die we kunnen afvinken op onze lijst! Morgen zitten we een hele dag op zee. Laten we duimen dat het weer ons wat beter gezind is dan!

Geschreven door Natacha.reist