Dag 1: Vertrek

Er staat ons een nieuwe ervaring te wachten. Voor de allereerste keer gaan we mee op cruise!

Het was een korte nacht, daar we om 3u15 al moesten opstaan. Het was moeilijk om afscheid te nemen van onze lieve huisdieren. Balou leek zich helemaal niet te storen aan het vroege uur en was zoals gewoonlijk één brok energie. Gelukkig duurt onze nieuwe reis maar een weekje, dus moeten we ze niet zo lang missen. We weten niet wat we kunnen verwachten, maar we zijn wel benieuwd naar hoe het leven op zo een schip eraan toe gaat.

We hadden met onze reisgezellen (Steven zijn ouders) afgesproken zodat we samen konden carpoolen naar Oostende. Daar werden we opgepikt door een bus die ons naar de haven van Amsterdam zou brengen. Iedereen probeerde nog wat uurtjes slaap in te halen tijdens de busrit. Iets dat voor ons nog altijd onmogelijk lijkt te zijn. Drie uur later kwamen we aan in de cruiseterminal van Amsterdam. Het was indrukwekkend om te zien hoe de bus een speciale parkeergarage had en de chauffeur moeiteloos zijn beest door de nauwe gangen wist te manoeuvreren. De check in verliep rommelig. We hebben een groepspakket aangekocht via de Blauwe Vogel en iedereen moest zijn valiezen van een labeltje voorzien met zijn of haar kajuitnummer. Om die te weten te komen kon je een alfabetische lijst raadplegen waar alle gasten op vermeld stonden. Klinkt simpel, maar één lijst voor 150 mensen was echt te weinig. En traditiegetrouw hebben mensen in luchthavens of andere terminals geen tijd en geduld om te wachten, ook al zijn ze in verlof. Hierdoor waren we, net als bij het busvertrek, de laatsten die hun valiezen incheckten. Laat anderen maar duwen, wij zullen wel wachten.

Enkele uurtjes later mochten we het schip betreden. Waar we onmiddellijk mochten aanschuiven om te eten. Op het Lido dek kon je naar eigen zin je eten kiezen of zelf samenstellen aan de hand van verscheidene eetstanden, elk met hun eigen specialiteit. Maar 'rommelig' was terug de term die we zouden aanwenden. Het was drummen om je eten op je bord te krijgen. Toch wel onaangenaam. Het eten zelf was gelukkig wel lekker.

Na de lunch waren onze kajuiten vrijgegeven. Het schip telt in totaal 12 verdiepingen en wij bevinden ons op de 8ste vloer. De kamer zelf was ruim voldoende en voorzien van een televisie met een grote selectie aan films. We zijn ook uitgerust met een klein balkon zodat we gezellig naast de oceaan kunnen zitten.

Eenmaal we alles een plaats hadden gegeven konden we een bijeenkomst bijwonen van de Blauwe Vogel waar de gang van zaken op het schip werden toegelicht. Maar de mensen die de presentatie gaven praatten dusdanig traag en met een monotone stem dat aan het eind van de bespreking Steven zes slapende mensen had ontdekt, waaronder zijn eigen stiefpapa die halverwege wakker was geschrokken omdat hij uit zijn stoel ging donderen. Het was moeilijk om onopvallend te lachen in een muisstille ruimte.

Na een verplichte evacuatieoefening kon je naar het bovendek om het vertrek gade te slaan. Hier werd je gracieus ontvangen door heel wat medewerkers die hun best deden om een glas wijn in je handen te duwen. Wij houden het toch op sinaasappelsap, bedankt!

Vlak voor vertrek kondigde de kapitein aan dat we hevig weer tegemoet zouden gaan, maar onze aandacht was afgeleid. Terwijl we aan de achterkant stonden zagen we dat het schip een enorme kledder brandstof verloor in zee. We voelden ons al schuldig dat we met één van de grootste vervuilers op zee zouden meegaan en dit hielp ons niet om ons geweten te sussen. Terwijl de trossen werden gelost keken we met lede ogen toe hoe we de vlek achter ons lieten. Omstreeks 17u waren we eindelijk onderweg naar de Noorse Fjorden!!

We kregen steeds meer de indruk dat onze bestemming voor velen een leuke bonus of eigenlijk zelfs van geen belang was voor onze medepassagiers. Iedereen feestte erop los en we kunnen alleen maar bevestigen wat we in onze omgeving naar aanloop van ons vertrek hadden gehoord: een cruise draait voornamelijk rond eten en drinken. Het was soms onsmakelijk om te zien hoe je voortdurend werd geteisterd met voedsel. Na een rondje op het dek keerden we terug naar onze hut.

Tijdens het avondeten voelden we de zware golven tegen de boeg slaan. Het schip schommelde veel harder dan we hadden verwacht. Je goed concentreren op je eten was de sleutel om niet duizelig of zeeziek te worden.

Na een uitgebreid avondmaal trokken we ons terug uit het feestgedruis en de drukte. We zouden morgen een ganse dag op zee doorbrengen en zouden dan wel tijd genoeg hebben om het schip verder te ontdekken. Nu wilden we gewoon wat rust en slaap. Als we niet uit ons bed rollen door de golven tenminste.

Geschreven door Natacha.reist