Dag 9 = Faial

Het was feest in hotel Horta. Iedereen mocht meevieren! Vooral de gasten die in hun bed lagen genoten er met volle teugen van. Tot ver na middernacht werd er gelopen, geschreeuwd en gestampt. We hebben geen idee wat er te vieren viel, maar alle andere gasten vroegen zich ongetwijfeld af waarom een feest zo een luidruchtig en destructief gebeuren moest zijn. Waarom greep het hotelpersoneel niet in?

Met kleine oogjes schoven we aan aan de ontbijttafel. We moeten eerlijk toegeven dat het hotel nogal negatief is. De kamers zijn stokoud en bij sommigen kun je langs de buitenkant vochtproblemen zien, het ontbijt had niet veel lekkers te bieden en het personeel belichaamde de definitie van "onvriendelijk".
Zo snel mogelijk verlieten we het hotel om het eiland verder te ontdekken. Helaas heeft Faial niet veel te bieden. Hoe we de volle twee dagen zullen vullen is voor ons vooralsnog een vraagteken.

De vulkaan op Pico lachte ons nog steeds vrolijk toe. Het bewolkte en stormachtige weer had plaats geruimd voor een helderblauwe hemel met de bijbehorende warme temperaturen. De zon eiste spijtig genoeg zijn tol. Zowel Steven als Natacha hadden last van een zonneallergie en bij Steven werd klaarblijkelijk zijn geheugen aangetast: "Is de auto gesloten? Heb je mijn lenskapje gezien? Zeg, euhm, de sleutel van de hotelkamer, heb jij die toevallig?" waren allemaal wederkerende vragen waarmee Natacha gedurende de dag voortdurend mee geteisterd werd, engelengeduld.

Morro do Castelo Branco was onze eerste halte. Een grote rots die verbonden is aan Faial en die een thuishaven is voor heel wat inheemse vogels. Er zouden ook vaak schildpadden en dolfijnen gespot worden rond Castelo Branco, maar de dieren waren klaarblijkelijk elders nodig.

Een beetje verder hielden we halt bij een vuurtoren met bijhorend museum. Naast het pikzwarte zand, dat we ook hebben kunnen zien op Pico, waren de omringende rotsformaties mooi om te zien.

We bleven in het thema van de vuurtorens. Op een afgelegen stuk van het eiland kon je (op afstand) een vuurtoren bezichtigen die het slachtoffer was geworden van een aardbeving en derhalve op instorten stond. De Azoren worden vaak geteisterd door aardverschuivingen doordat de volledige eilandengroep bovenop drie tektonische platen ligt. Zelf zeggen de bewoners dat ze er weinig hinder van ondervinden: de meeste verschuivingen zijn immers zeer licht en nauwelijks voelbaar.
Onze laatste stop bood een panoramisch zicht over de haven van Horta. En zo eindigde onze eerste dag in Faial. De rest van de namiddag dook Natacha even het ijskoude zwembad in terwijl Steven zich met muziek bezighield. Ook enkele spannende ronden met de meegenomen gezelschapsspellen mochten niet ontbreken.

Wanneer is het etenstijd?

Geschreven door Natacha.reist