Dag 5 = Tzaneen naar Hoedspruit!

We namen de tijd om rustig te ontbijten en ons klaar te maken. We hadden geen lange rit voor de boeg en een zo goed als leeg programma. Daarnaast regende het ook pijpenstelen, wat ons niet bepaald motiveerde om onze comfortabele kamer achter te laten.

Tegen de tijd dat we uitcheckten was de regen zo goed als verdwenen, maar was er een dikke mist in de plaats gekomen. De toestand op de weg was levensgevaarlijk. Je kon misschien 5m voor je uit kijken, nergens stonden er lantaarnpalen en het merendeel van de bevolking leek niet te geloven in het nut van koplampen. Mistlampen waren dan ook volledig overbodig. Onze eerste kilometers waren steil bergafwaarts en om de haverklap staken er bavianen of aapjes de weg over. Meer dan eens moesten we hard in de remmen gaan. Gelukkig klaarde het op naarmate we verder daalden en na een goede twintigtal minuten konden we genieten van veilige, bewolkte, omstandigheden.

We blijven moeite hebben om onze draai te vinden in dit land. Nergens voelen we ons veilig en elk dorpje dat we door moeten rijden steekt de armoede er met kop en schouders bovenuit. Normaal gesproken genieten we van een roadtrip samen, maar hier gaat het voortdurend gepaard met stress situaties. Staat de centrale vergrendeling op? Ben je het zeker? Heb jij al een bordje gezien van ons hotel? Denk je dat de GPS ons tegen de muur heeft gezet? De zijkanten van de weg zijn op veel plaatsen ook gratis containerparken. Het doet pijn om de dieren hier te zien worstelen door het afval dat door de mensen achteloos wordt aan de kant gegooid.

Na een klein uurtje rijden bereikten we, na alweer een hobbelige weg, ons hotel. Onderweg hadden we enkele antilopen en giraffen kunnen spotten!

Het verschil met de buitenwereld was terug confronterend. Een uur geleden reden we door sloppenwijken en nu zaten we op een gigantische veranda te kijken naar een open vlakte van het natuurreservaat terwijl we sippen aan een drankje tot onze kamer beschikbaar was. Het deed ons toch ongemakkelijk voelen.

Zonder twijfel was dit het meest uitnodigende hotel waar we al in verbleven hadden tijdens deze reis. Opnieuw was er een gemeenschappelijke leefruimte en via houten promenades kon iedereen naar zijn kamer wandelen om dan op hun prive balkon te kunnen genieten van het uitzicht. Tevens had je ook een buitenbad- en douche. In ons bad zat er een arme salamander die hoogstwaarschijnlijk niet omhoog kon klauteren door het gladde oppervlak. Met veel plezier hielpen we dit kereltje zijn vrijheid te herwinnen.

De kamer was alvast een schot in de roos! Terwijl we na aankomst wat tijd zaten te doden op ons prive balkon konden we direct genieten van een giraf en enkele antilopes die aan de overkant zaten te grazen. Ook een aapje kwam via de bomen boven ons hoofd even loeren. We hadden zelfs eentje gespot met een baby op haar buik! De aapjes zijn helaas onwelkome gasten hier. Zolang ze ronddwarrelen op het terrein is alles piekfijn in ord, maar de slimmeriken weten precies wanneer er gelunched wordt en proberen dan (soms met succes) met man en macht binnen te dringen om zo wat vers fruit te kunnen lenen van de mensen. Wij zouden hun gezelschap aan tafel alvast op prijs stellen!

Om 16u vertrokken we op safari. Blijkbaar zaten er hier enkele luipaarden. We hadden al veel geluk gehad tijdens onze vorige safari's en hoopten dus hier dit dier te kunnen afchecken.

Het voertuig zelf was alleszins meer comfortabel dan in het vorig reservaat. Een tweede pluspunt is het feit dat een "spotter" mee is. Deze zit helemaal vooraan het voertuig (een stoel op de motorkap) en helpt de gids dieren te zoeken. Ooh, wat willen we graag zijn ogen lenen voor de rest van onze reis!

Helaas was de rit geen geslaagde opzet. We zagen wel giraffen, veel antilopes en neushoorns, maar verder was het een doodse bedoening. We hadden wel een nieuw soort adelaar leren kennen en konden de beruchte aapjes aan het werk zien in één van hun favoriete bomen. Van héél ver zagen we een waterbuffel liggen. Helaas was er een luipaard op het nippertje ontsnapt aan onze blikvelden. Halverwege de tour begon het ook te regenen en konden we genieten van enkele indrukwekkende bliksemschichten en donderslagen die hoogstwaarschijnlijk de hele nacht zullen aanhouden.

Na de safari namen we plaats om te smullen van ons avondeten. De storm bleef aanhouden en af en toe viel de elektriciteit uit, wat maar enkele seconden duurde. Ook sijpelde de regen door het dak naast de stoel van Natacha, maar dit hoort allemaal bij dit avontuur.

Laten we hopen dat het morgenochtend beter weer wordt!

Geschreven door Natacha.reist