Dag 14 = Lighthouse Loop & een leuke activiteit

We vertrokken vanuit Tofino naar Ucluelet. Ons plan was om eerst alle stops te doen buiten het Pacific Rim National Park Reserve en morgen pas een toegangsticket aan te schaffen voor ons eerste en enige nationale park om zo een ganse dag te kunnen genieten van de pracht en wonder van de Pacific Rim.

Onderweg naar onze eerste trektocht konden we even genieten van een zorgeloze hinde die de woonbuurt onveilig maakte. De jongedame had een boom gevonden in de voortuin van een inwoner die vol hing met lekkernijen. Het mooiste aan dit tafereel was dat niemand zich met haar bemoeide. Iedereen vertraagde automatisch in het voorbijrijden, maar niemand had de intentie om haar te verjagen. Het respect waarmee de Canadezen omgaan met de wilde dieren hier heeft ons altijd al geïnspireerd!

Al snel parkeerden we onze wagen aan de start van de Lighthouse Loop. Van hieruit deden we een 2,7 kilometer lange loop die ons via de bossen langs de kust naar de Amphitrite vuurtoren zou leiden. Er wordt alom gezegd dat als je in dit park lang genoeg de oceaan afspeurt je vroeg of laat een walvis of orka ziet passeren. Orka zijn hier echter heel moeilijk te spotten aangezien dit gedeelte van Vancouver Island de transient orka huisvest. Dit zijn de orka die zoogdieren eten (zoals zeehonden, dolfijnen,...) en bijgevolg zijn dit uiterst voorzichtige en stille jagers die zich zelden laten zien.

Toen we na de wandeling onze lunchpauze hielden bij een strand zaten we met een klein dilemma: het verdere verloop van onze dag. Al dit wandelen was leuk en aardig, maar we hadden de voorbije dagen al enkele stevige wandelingen achter de rug en wilden graag eens wat afwisseling hebben.

Onderweg naar Tofino hadden we de West Coast Wild Adventures gepasseerd waar je kon ziplinen, iets dat Natacha altijd al heeft willen doen. En zo lag onze volgende bestemming vast!

We hadden alvast het geluk aan onze zijde: om 13u30 waren we aangekomen en de volgende groep kon om 14u vertrekken!
Tijdens het aandoen van de harnassen was er een klein momentje van hilariteit toen één van de gidsen geïnteresseerd vroeg "What's cool in Belgium?" en Steven prompt antwoordde "The fact that we're not in it!". Een quote die de gidsen direct in hun arsenaal wilden steken.

Onze groep bestond uit drie mensen en twee gidsen. Lekker gezellig! Na een korte busrit konden we onze tocht door het bos aanvatten. We mochten niet minder dan zes ziplines doen die ons hoog boven de rivieren en canyons aan hoge snelheden onze weg hielpen vervolgen. Tijdens het wandelen kregen we tevens ook wat uitleg over de bomen, dieren en First Nations cultuur. Het was voor ons grappig om de verblufte gezichten van de gidsen te zien toen we op quasi iedere vraag wel het antwoord wisten. We hadden met Kingfisher tijdens onze kajaktocht al heel wat kennis opgedaan over deze onderwerpen.

De gidsen hadden ons geamuseerd door voortdurend kunstjes te doen op de zipline. Steven was uiteraard de saaiheid zelf in het oversteken van de canyons, maar Natacha durfde de volgende stap wel zetten. Tijdens de laatste zipline hing ze een hele tijd ondersteboven. En Steven! Die ging natuurlijk op dezelfde manier als de vijf vorige ziplines tewerk: voorzichtig, saai en zonder stress.

We hadden een leuke namiddag achter de rug en hielden onderweg naar ons hotel nog even halt op een strand (Tonquin Beach) in Tofino.

Tijd om (handenwrijvend) een avondmaal te gaan zoeken. Hoera!

Geschreven door Natacha.reist