Dag 5 = Eerste dag Kingfisher

Ons eerste groot avontuur stond op het punt te beginnen. Met Kingfisher Wilderness Adventures doen we een vierdaagse kajaktocht. Met een groep van elf mensen en drie gidsen zullen we de komende dagen samen kamperen, leven en kajakken op en rond Hanson Island. Op deze manier hopen we allemaal de orka's, bultruggen en vele andere maritieme diersoorten rond Vancouver Island beter te leren kennen.

Gisterenavond hadden we een briefing bijgewoond waarin alles uit de doeken werd gedaan. Tevens kregen we ook al een eerste uitdaging: onze volledige uitrusting en klerenwinkel in enkele kleine drybags krijgen. Drybags zijn een noodzakelijk kwaad om te overleven in het regenwoud. Door de vochtigheid geraken al je kleren in een mum van tijd doorweekt. En eenmaal nat droogt er niets meer. De tassen houden dit tegen.

De ochtend kon niet snel genoeg komen! Om 8u15 verzamelden we in Port McNeill om zo gezamenlijk naar Telegraph Cove te rijden. Van hieruit vertrokken we met een watertaxi naar ons nieuw onderkomen.

Op de dokken in de haven hadden we nog even een hilarisch moment toen een eekhoorn met eikeltjes gooide naar de mensen vanuit een overhangende boom. Er werd volop gelachen toen één van onze medegasten langs alle kanten werd bekogeld maar schijnbaar niks in de gaten had omdat hij aan het bellen was.

We kunnen alleen maar respect hebben voor de schipper van de taxi. Om ons af te zetten moest hij de boeg van zijn schip tegen de rotsen parkeren. Eenmaal vastgelopen moest iedereen aan de zijkant van de boot hangen om zo via het dak alle bagage aan wal door te schuiven. Toen alle tassen waren uitgeladen (en de bagage van de vertrekkende mensen ingeladen) mochten we via de rotsen omhoogklauteren naar onze nieuwe woonkamer: afhellende rotsen die uitkijken op Johnstone Strait.

Na de rondleiding konden we alvast concluderen dat het kamperen op hoog niveau was. We kregen allemaal een grote tent met twee bedden in! Maar hoe goed de omgeving en faciliteiten waren, zo slecht waren de vooruitzichten. De mist had intussen gezelschap gekregen van een dikke rook door de vele omringende bosbranden. Wat inhield dat de lucht niet alleen erg ongezond was, je kon ook geen hand voor ogen zien. De kajakken bleven dus op het strand. Daarnaast stond de volle maan voor de deur, wat betekende dat de stromingen gingen veranderen met als gevolg dat de orka aan de andere kant van het eiland zouden blijven, een kant die voor ons onbereikbaar was door het weer. Iedereen was even alle hoop verloren en vooral voor ons was het een klap in ons gezicht. De volledige eerste etappe van onze reis draait alleen maar om deze dieren. Zullen we ze alweer moeten mislopen door een samenloop van omstandigheden?

Nadat we onze tent wat hadden ingericht kwam één van onze medegasten, John, ons melden dat hij ons geen valse hoop wou geven maar dat er whale watching boten niet ver van onze rotsen lagen te wachten. Nadat hij was uitgesproken brak er een hels lawaai los: "Orcaaaa!". We spurtten terug naar de rotsen en in de verte zagen we een reusachtige rugvin uit het water komen. Het was een volwassen stier (= mannelijke orka)!! Al gauw kwamen er nog vrouwtjes boven en wat toen volgde was zonder twijfel één van de mooiste momenten uit ons leven. Een uur lang bleven we op de rotsen en zaten we op de eerste rij terwijl twee volledige orka families voorbijtrokken op een steenworp afstand. Zo dicht dat onze gidsen ze konden identificeren aan de hand van de wetenschappelijke documenten die we ter beschikking hadden.

Enorme stieren met rugvinnen die soms scheef hingen door de grootte, trotse en sierlijke vrouwtjes die perfecte halve cirkels zwommen om vissen te verorberen en het mooiste zicht van allemaal: drie kalfjes waarvan één heel erg jong exemplaar. Het baby orkaatje zijn kleine pufjes waren nauwelijks hoorbaar tussen het beklijvende geluid van zijn metgezellen terwijl hij synchroon met zijn mama bovenkwam. Iedereen zag er wel doorvoed en gezond uit wat een opluchting is aangezien hun zuiderburen op sterven na dood zijn door de negatieve effecten van de beruchte zalmboerderijen. Deze families zijn het perfecte bewijs van hoe het ecosysteem zichzelf in stand houdt.

Vlak voor we naar bed gingen werden we opnieuw getrakteerd op enkele orka's. Ditmaal reisden ze in de andere richting. Wat opviel was hoe luid de stieren waren met het uitademen, zelfs toen de dieren nog nauwelijks zichtbaar waren door de mist en rook kon je hen nog perfect horen.

Het zal niet moeilijk worden om na zo een rollercoaster van een dag de slaap te vatten, zelfs niet in een slaapzak in een tent.

Geschreven door Natacha.reist