Dag 9 = Horseshoe Bend + Grand Canyon

Na het ontbijt gingen we de meest omslachtige rit ooit maken. We wilden dolgraag Horseshoe Bend zien en na wat wikken en wegen hadden we besloten het vandaag te bezoeken. Dit betekende concreet dat we een rit van meer dan vier uur voor de boeg hadden. Een rit die we gisterenavond eigenlijk al hadden gemaakt. We hoopten vurig dat het de moeite waard zou zijn.

Zonder al teveel heisa of moeilijkheden bereikten we de viewpoint voor Horseshoe Bend, net buiten het stadje Page. De zon brandde intussen al stevig door en we moesten nog een heel eind wandelen om zicht te hebben op dit speciaal natuurfenomeen. Het was een lastig traject: niet alleen liep het steil naar boven in de volle zon, de grond was ook zacht zand. Na enkele minuten puffen konden we eindelijk de massa vervoegen om het uitzicht te bewonderen.

Horseshoe Bend is exact wat de naam omschrijft: de rivier maakt hier een grote bocht. Doordat de viewpoint hoog lag kon je inderdaad een hoefijzer herkennen in de vorm van de bocht. Heel erg uniek! Rondom werd de rivier overschaduwd door torenhoge canyonwanden en ook in het midden van de bocht stond er een muur. Het water was groen, wat in de schaduw heel speciaal oogde. We zagen enkele vissers en boten op de rivier.

Het was toch een enigszins beangstigende plaats om te staan. Er stonden geen hekken of enig ander soort afscherming. Een onoplettend persoon kon dus pardoes de canyon in tuimelen met alle gevolgen van dien. En de rotsen waren glad omwille van het zand. Heel erg voorzichtig foto's nemen was de boodschap!

We zochten nog wat hoger terrein op om betere plaatjes te kunnen schieten maar helaas was de klim vergeefse moeite. Door de onderliggende rotsen was het zicht nog meer geblokkeerd.

Al met al waren we blij dat we de rit hadden gedaan. Enerzijds vonden we het jammer dat we toch gisteren niet hadden gestopt om dit te kunnen zien. Met zonsondergang of een beetje schemerlicht moet het nog mooier ogen!

Voordat we gingen eten in Page maakten we nog een korte stop aan de dam die op Lake Powell staat gebouwd. Voor ons beiden was het een allereerste kennismaking met zo een bouwsel en het zag er eveneens spectaculair uit.

Na ons middagmaal reden we terug naar Grand Canyon.

Het zuidgedeelte van Grand Canyon kun je opsplitsen in twee zijdes: de ene zijde kun je bezoeken met je eigen wagen, de andere is alleen maar bereikbaar met pendelbussen. Aangezien we binnenkwamen aan de kant waar je met de personenwagen mocht rijden besloten we vandaag dat deel nog te bezoeken.

Onze eerste halte was de Desert View Watchtower. Een 82 treden tellende toren die op de rand van de kliffen was gebouwd. Vroeger werd deze constructie gebruikt voor rituelen en als stockage. Nu is het een eerbetoon aan de inheemse bevolking dat vol van muurschilderingen was voorzien aan de binnenzijde. De kunstwerken oogden speciaal door het weinige licht dat in de toren binnenkwam. Eenmaal boven was het zicht natuurlijk spectaculair. Helaas waren er sommige delen van de onderliggende canyon in mist gehuld, wat het zicht toch een beetje belemmerde. Wat ons vooral aan deze toren zal bijblijven zijn de raven. Tientallen raven, die eigenlijk het volledige luchtruim van de Grand Canyon bevolkten, toonden voortdurend hun kunstjes. Er zaten enkele acrobatische exemplaren bij die met gemak enkele meters op hun rug vlogen.

Onderweg naar het hotel hielden we bij elke viewpoint wel even halt om van het zicht te kunnen genieten. Het was mooi en qua grootte indrukwekkend, maar we moeten eerlijk toegeven dat het na een tijd eentonig begon te worden. De viewpoints lagen soms zo dicht tegen elkaar dat het landschap waar je zicht op had uiteindelijk niet zo drastisch veel veranderde.

We konden even rusten en nagenieten in het hotel en aten toen ons avondmaal in een van de restaurants.

Morgen is onze laatste dag, wat is de tijd gevlogen! Gelukkig hebben we nog heel wat te ontdekken. Op naar morgen!

Geschreven door Natacha.reist