DAG 17 = Eerste dag Banff

Er stond een unieke ervaring op het programma vandaag. We gingen met de Banff Trail Riders een Cowboy Cookout doen. Een 3h lang durende excursie waarbij we op paarden een trektocht door het landschap doen om dan een gezellige barbecue bij te wonen. Voor Steven zou dit zijn allereerste rit op een paard zijn. Je kunt zijn reactie vast levendig voor de geest halen: "ik wil een pony!". Voor Natacha is dit jaren geleden.

De stallen waren gemakkelijk bereikbaar en lagen net buiten de stad van Banff. Helaas waren er geen pony's aanwezig., maar wel een gigantische hoeveelheid paarden: in en om de 300 om precies te zijn. We schreven ons in en kregen van een andere bezoeker te horen dat er een leger muggen ons stond op te wachten. Tijd voor insectenspray dus! We checkten even met de gidsen of de paarden er last van zouden ondervinden, maar zolang we het niet gebruikten terwijl we aan het rijden waren voorzagen ze geen probleem. Rond 10h40 mocht iedereen zich bij de stallen melden waar we vervolgens een voor een onze nieuwe vriend mochten bestijgen. Steven kreeg een hengst genaamd Wiser terwijl Natacha met de merrie, Dally, de tocht mocht maken. We zaten nog maar goed en wel op onze paarden of Wiser wou zo dicht mogelijk bij Dally in de buurt zijn. Hadden we een koppeltje gekregen? Nadat we uitleg hadden gekregen over onze zithouding en hoe we moesten sturen gingen we op pad.

Onze groep was simpel opgedeeld: er waren 10 collega's die teambuilding deden en wij. De groep reed voor met een gids op kop terwijl wij aansloten met de tweede gids. Opnieuw hadden we het geluk een gids dicht bij ons te hebben waarmee we konden praten en weetjes van opsteken. We kwamen heel wat te weten over de paarden, hoe het allemaal in zijn werk ging en enkele leuke feiten over Banff. De gidsen waren Australiërs, alweer! Blijkbaar is Canada een populaire werkplaats voor de mensen van Down Under om seizoensgebonden een job te beoefenen. Geef ze eens ongelijk!

We hadden alleszins twee paarden gekregen die al snel enkele karaktertrekken gemeenschappelijk hadden met hun berijders. Natacha haar paard hield niet van het trage tempo en volgde vaak een ander pad dan de groep terwijl Steven zijn paard heel graag halt hield om even te kunnen snoepen van de planten. Het leek er inderdaad op dat onze paarden een koppeltje waren want Wiser wou zo dicht mogelijk bij Dally blijven. Soms net iets te dicht. De heenrit naar de barbecue was nu niet bepaald spectaculair. We reden even in een bos, maar daarna volgden we eigenlijk gewoon de openbare weg. Dat vonden we wel spijtig.

Toen we bij de hutten waren aangekomen stond het leger muggen inderdaad paraat. In seconden werd iedereen genadeloos aangevallen. Eenmaal we afgestegen waren spoten we insectenspray alsof het deo was. Terwijl de steaks aan het bakken waren had je de kans om even lasso werpen te proberen of kon je met hoefijzers gooien. Op de achtergrond speelde er aangename country muziek.

We lieten de muggen achter ons om terug te rijden naar de stallen. Ditmaal gingen we wel een mooiere route tegemoet. De eerste meters waren alvast heel steil. We reden opnieuw achteraan, maar helaas had de groep collega's hun indeling wat veranderd waardoor er een heel traag paard voor ons reed. Het dier had geen zin in de tocht en vond het al helemaal nutteloos om in galop te gaan of iets te versnellen om de groep bij te houden. Hij negeerde ook koppig alle commando's die zijn berijder hem gaf. We vonden de aansluiting met de anderen toen iedereen noodgedwongen moest stoppen: een omgevallen boompje blokkeerde de weg en de gids vooraan wou geen risico's nemen en besloot het te verwijderen. Toen de gids achteraan wou gaan helpen werd Steven zijn paard nogal territoriaal. Ze hadden ons hier al voor gewaarschuwd en het was toch een hele klus om Wiser in het gareel te houden. Gelukkig slaagde de voorste gids erin zelfstandig het pad vrij te maken en konden we onze weg vervolgen. Dally en het paard voor haar besloten opeens dat ze genoeg hadden van het trage tempo van de oude koppigaard en haalden hem zonder pardon in. Steven kon jammer genoeg niet volgen waardoor Wiser en Dally werden gescheiden. Tot groot ongenoegen van Wiser zelf, die vaak verwoede pogingen deed om terug bij Dally te raken en soms zelf kopstoten gaf aan het paard dat hen scheidde. Het leuke was wel dat Steven geregeld in galop mocht gaan met Wiser als de groep te ver weg was. Dally was daarentegen wel gelukkig, zij kon goed doorwandelen.

Terug bij de stallen waren we blij dat het erop zat, maar we hadden wel genoten. Het was een hele fysieke klus en vooral de knieën hadden hun portie avontuur wel gehad. Wiser kon eindelijk terug naast zijn Dally staan en zo konden we even napraten over de rit terug. Het was alvast een veel mooier parcours geweest dan het heengaan! We stegen af, namen afscheid van ons koppeltje en besloten de stad Banff eens te gaan verkennen. De benen hadden geen zin meer in een nieuwe trektocht.

We bezochten talloze winkeltjes en, zoals gisteren reeds vermeld, moeten we toch toegeven dat het verschil met Jasper enorm is. Hier is het een pak drukker. De kruispunten zijn een gans nieuw fenomeen als voetganger. Hier moet je heel lang wachten vooraleer je mag oversteken maar eenmaal je groen licht krijgt mag je ook alle richtingen uit. Het kruispunt wordt autovrij gehouden zodat je gemakkelijk diagonaal de weg kunt oversteken. Ook de parkings zijn hier een plezier! Daar we in Toronto (om nog maar te zwijgen van België) voor iedere parking (soms overdreven) moesten betalen is hier alles gratis. Grote buitenparkings en overdekte parkings zijn vrij toegankelijk voor iedereen. Er geldt enkel een beperking op de duur van je verblijf: langs de straat mag je maximum 2h staan, de grote parkings 3h en ondergronds 4h. Met 3h kwamen we ruimschoots toe om al slenterend de winkeltjes af te lopen.

Terug in ons hotel warmden we een diepvriesmaaltijd op die we destijds hadden gekocht in Whistler en gingen we eens het zwembad/bubbelbad gaan inspecteren. Het zicht was inderdaad spetterend. Er was ook een chipmunk aanwezig die de planten kwam oppeuzelen. Dieren, je komt ze hier overal tegen in alle soorten en maten. We houden ervan!

Morgen proberen we onder andere nog eens om Lake Louise te bezoeken. Laten we hopen dat het ditmaal wel lukt...

Geschreven door Natacha.reist