DAG 8 = Rit naar Whistler via Sea-to-Sky Hwy

Vandaag zetten we koers naar de volgende etappe van onze reis: we trokken naar Whistler via de Sea-to-Sky Highway. Je kunt een snellere weg nemen naar onze eindbestemming, maar bijna iedereen raadt deze Highway aan voor het spectaculaire zicht.

We begonnen onze dag met een korte tussenstop aan Whytecliff Park. Een park dat we eigenlijk op dag 6 wilden bezoeken maar die uitgesteld geweest is door het weer en de brilcatastrofe. Whytecliff staat eigenlijk maar voor 1 iets bekend: de rots die je kunt bereiken en beklimmen bij laag tij om zo een uniek 360° zicht te hebben. En ja hoor we hadden eens geluk en het water stond laag waardoor we zonder problemen de rots konden beklimmen. Eenmaal hoven konden we genieten van een mooi uitzicht op de omringende bergen. Er was ook een familie eenden aanwezig waar we snel enkele kiekjes van hebben genomen. Whytecliff is ook een populaire plek bij duikers.

We reden terug verder en hielden na enkele kilometers opnieuw een korte pauze in Porteau Cove Provincial Park. Deze plek wordt voornamelijk gebruikt om boten in het water te krijgen, maar via een staketsel kun je een korte wandeling over het water maken om te genieten van het uitzicht. Het zicht dat we hadden was vergelijkbaar met Whytecliff, maar 10x groter. Van hieruit zagen we gigantische bergketens waarvan de toppen bedekt waren met sneeuw. Voor de Canadezen was dit een gewone parking langs de autosnelweg om even uit te blazen. Voor ons was het een attractie.

De Sea-to-Sky snelweg was overigens een attractie op zichzelf. Zet deze route neer in België en de files zijn ongetwijfeld eindeloos daar bij ons de snelwegen rechtdoor lopen zijn het hier echt kronkelende routes met variabele snelheidslimieten. Rechts hadden we torenhoge bergwanden en links de zee. De vele moto's bevestigden ons gevoel ook: dit is een fantastische weg voor een roadtrip. Kort na ons vertrek van Porteau Cove moest Steven ook eens naar adem happen toen een rij exotische wagens ons passeerden. Een verzameling Ferrari's, Lamborghini's en Porsche's.

Na het Browning Lake bezocht te hebben in het Murrin Provincial Park hielden we halt bij Shannon Falls. Een van de hoogste watervallen van British Columbia en dus zeker een must voor onze waterval-liefhebster van dienst! Het was een korte klim om op het uitkijkpunt te raken maar het zicht maakte het meer dan goed.

We nuttigden ons middagmaal in de stad Squamish en reden dan een beetje verder naar Stawamus Chief Provincial Park. Een toch wel uitzonderlijk park. Hier kon je op eigen houtje een berg beklimmen. De bergketen bestond uit 3 pieken waarvan de laagste 610 meter boven zeeniveau lag en de hoogste 725m. Onderweg naar het beginpunt van de trails voelden we ons wat uit de toon vallen. Iedereen die van de berg kwam was moe, bezweet, en uiterst sportief gekleed terwijl wij onze alledaagse kleren aanhadden met stevige wandelschoenen. Wat we toen al vreesden werd heel snel bevestigd: dit was een stop die we onderschat hadden. Vooral voor Natacha bleek dit een uiterst zware beproeving. De laatste meters waren quasi steil omhoog waarbij je zelfs gebruik moest maken van kettingen en ladders om tot boven te geraken. Maar we hadden samen de berg overwonnen en het uitzicht loonde. De snelweg zag eruit als een slang en nu zagen we ook de stad Squamish en het meer in het klein. Adembenemend! De afdaling was helaas ook een hele strijd. 3u lang hebben we geknokt met de berg, maar uiteindelijk zijn we heelhuids terug beneden geraakt en hebben we enkele eekhoorntjes gezien. Voor Natacha was dit een grote overwinning.

Nadien hielden we nog even een korte halt aan Alice Lake en aan een uitkijkpunt waarop je zicht had op Tantalus Range (een park met hoge bergketens). Onze laatste halte was Brandywine Falls (ja, je leest het goed, terug een waterval!).

We sloten deze lange en vermoeiende dag af in het restaurant 21. Er was een enorme aanwezigheid van Australische toeristen in Whistler. We vroegen ons toch stiekem af wat hen hier naartoe trok. Misschien komen we dit morgen te weten?

Geschreven door Natacha.reist