Gisteren zagen we overal kerststallen. In dorpjes bij de kerk maar ook heel veel bij mensen thuis, zomaar bij de voordeur of in hun tuin. Wel met veel kleur en een hoog Action gehalte.

Vandaag liep ik de hele dag alleen. Had wel tegen Lia gezegd dat ik af en toe alleen wil lopen maar had veel behoefte om gewoon een dag helemaal alleen te zijn. Gelukkig begreep ze dat en gunde me dat van harte. Nou hoop ik dat Lia het ook heerlijk vond, ben heel benieuwd hoe ze dat ervaren heeft en wat ze er van vond.

Ik vertrek rond 8 uur, had wel eerder willen gaan maar het is nog donker. We drinken samen koffie en dan ga ik op pad. Het kost me een klein half uurtje om de stad uit te komen maar dan is het ook alleen nog maar mooi. Ik geniet. De rust, de zee en ja….. dan komen de tranen. Tranen om wat niet meer is, nooit meer komt en wat ik altijd mis. Toch lucht dit ook weer op en ben ik dankbaar voor wat ik had/kreeg. De zee neemt me mee, in gedachten naar….

Ergens loop ik verkeerd en na een tijdje ga ik toch maar terug. Mooi paadje maar volgens mij had ik verder door moeten lopen. Loop nu tot mijn knieën door de distels maar kom weer goed uit. Stukje strand en weer verhard pad. Nog een keer verkeerd en ik moet terug; er is een slootje waarvan ik niet kan zien hoe breed en hoe diep het is. De gok maar niet gewaagd. Terug en een omleiding genomen. In Via Praia de Ancora begin ik honger te krijgen. Hier zijn zowaar gele pijlen en die wijzen anders dan de route in OrganicMaps. Neem toch de omleiding, heel mooi en ik hoef dus niet door los zand te klossen (lees: lui wijf…)
Ik komt uit bij een leuk tentje, met een aardige ober; tonic, tosti en een nieuw flesje water om mee te nemen. Nog ruim 8 km te gaan.
Laatste stuk langs de oceaan, dan begint het bos en dat is ook prachtig. Dit was een TOP dag.Als ik naar het hostel bel krijg ik het verzoek om daar te wachten, er is blijkbaar brand geweest. Wat nu? We worden ondergebracht in een schattig huis vlakbij. Allemaal goed. Nu Lia nog vinden. Ze is aangekomen maar kan het eerste adres niet vinden. Daar moeten we ook niet zijn maar het nieuwe geeft ook problemen. Uiteindelijk goed gekomen, na wat heen en weer bellen vinden we elkaar. Hoogste tijd voor koffie en een glas wijn. Douchen, kleren wassen en een restaurantje zoeken. Italiaans, heerlijk. De Vino Verde was ook een deel Albariño van Galicië. Dat geloven we natuurlijk niet, de Portugezen moeten wel van de Albariño afblijven, die is van Galicië. Koffie met een Limoncello en tevreden naar bed.

Vanuit Caminha, welterusten

Geschreven door Marian-wandelt