In het donker op pad. Kon toch niet meer liggen en ik moest eerst het dorpje nog door. Na 10 minuten een herberg die open is en ontbijt heeft. Twee stukjes geroosterd brood met jam en ik mag ook nog een tweede kop koffie nemen van de aardige meneer. Gesprekje buiten met een jong stelletje uit Frankrijk; hij is vandaag jarig. Bon Aniversaire.
Klein stukje lopen en ik word getrakteerd op een prachtig opkomende zon die de lucht kleurt. Zie nog even Ramon en zijn vrouw, ze lopen maar tot mijn eerste stop in Ponferrada en gaan dan terug naar huis, Barcelona. Volgend jaar lopen ze het laatste stuk naar Santiago.

In Ponferrada is het druk. Ik maak een foto van de Tempeliersburcht en loop door. Duurt een tijdje voor ik de stad uit ben en krijg nu wel zin in koffie. Stukje oplopen met Denemarken en dan zie ik een leuk tentje, helaas gesloten.
Half uur verder terras en ook daar druk. Ik herken het straatje en weet dat ik door een parkje moet; daar is een café. Dacht ik…. is er niet meer. Dan maar even zitten op een bankje, drinken en een peuk. Ook goed.

Verder door loop ik met een Engels meisje een stukje. Haar vriend vraagt of ik die vrouw ben die veel Camino’s heeft gelopen. Nou, jongen….. het waren er wel veel maar niet zo lang als jullie nu doen. We drinken samen koffie en ik bestel een bocadillo con queso. Lekker maar veel te veel. Er volgt een lang stuk langs een drukke weg maar daarna wordt het weer een pad. Gelukkig. Voor ik het weet ben ik er al. Drie uur eerder dan gisteren en vijf kilometer meer. Het was gewoon ‘heuvelachtig’.

Ik vind mijn hotel maar er is niemand, check mijn mail en zie dat ze iets gestuurd hebben. In het SPAANS. Snap er natuurlijk niks van. Er gaat een vrouw met een sleutel naar binnen en ik vraag of ze al ingecheckt heeft. Zij kreeg een Engelse mail en daar staat een adres bij. Maak er een foto van en ga weer op pad (wel een beetje chagrijnig). Gevonden en het aardige meiske snapt ook niet waarom ik een Spaanse mail kreeg. Sorry sorry. Geeft niks ik kan nu gaan douchen en…… één stel kleren apart gehouden, de rest pleur ik allemaal in de wasmachine. Timer op de telefoon en als die afgaat, hup de droger in. Heerlijk!!!
Mijn kamer is prima met een zalige douche. Heb een klein balkonnetje…. nog beter

Ik typ alvast een stukje ‘verhaaltje’ en ga dan op zoek naar een barretje. Op het pleintje voor mijn hotel is alles uitgestorven maar een eind verder in de straat is een terras. Zie twee tafeltjes ‘bekenden en bestel een glas wijn. Lekker. Ik loop nog steeds in de provincie Castlië y Leon maar ben nu in de regio van de Biërzo, dat zijn goede druiven dus lekkere wijn.
Ik ga op zoek naar een Farmacia, gevonden maar realiseer me opeens dat ik geen mondkapjes bij me heb; liggen nog in mijn kamer. Wilde crème kopen die iets doet voor de spieren in mijn bovenbenen. Op de terug weg weer een leuk terrasje en gesprek met Wick en zijn vrouw (naam vergeten) uit de States. Even later schuift MaryBeth aan en haar man volgt even later. Ze hebben een aanbeveling gekregen voor een goed restaurant en ik word spontaan uitgenodigd.

Wat leuk en lief, het wordt een hele gezellige avond met mooie gesprekken. Over de Camino natuurlijk maar ook over wat ons allemaal bezig houdt. Het eten is super. Enige minpunt is dat mijn eten betaald is voor ik er erg in heb. Ik krijg de rekening ook niet meer te zien en als ik het aan de ober vraag doet die net alsof hij gek is. Morgen zullen we elkaar niet tegenkomen maar de dag erna zijn we allemaal in Cebreiro en dan moet het goed komen. Hoop ik.

Het was weer een heerlijke dag en morgen weer ‘omhoog’ richting O Cebreiro maar daar kom ik pas de volgende dag aan.
Voor Truus morgen: een hele fijne verjaardag. Geniet ervan en laat je verwennen

Vanuit Cacabelos, Buanas Noches.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt