Gisteren na het douchen en kleren wassen naar beneden voor koffie en later een glas wijn. Ik raak in gesprek met Brandon uit Australië, gezellig. We zitten op een beschut terras en nemen er nog maar eentje. Als we dan naar binnen gaan om te eten tref ik ook weer Janet en Davis ( naam onthouden…) Tijdens het eten nog een gesprekje met een Duits stel, allemaal leuk. Het pelgrimsmenu bestond uit een hamburger met ei en friet, chocolade ijs en wijn. Maar zoals Ad altijd al zei: het gaat er niet om WAT je eet maar met WIE. Ik had dus echt leuk gezelschap van mijn, tijdelijke, Camino family.

Vanmorgen weer veel te vroeg wakker, beneden in de bar heel erg druk en nog meer herrie. Ik vraag een koffie, neem die mee naar buiten en ga mijn schoenen aandoen. Tegen half negen aan de wandel. In het dorp is niets te vinden, er staat een bar aangegeven maar die is gesloten. Op naar het volgende dorp. Na 4 km koffie en een croissant met ham en kaas, lekker. Ik neem nog een koffie en loop verder. Vandaag een korte afstand en morgen nog een keer. Loop een stukje met een Spaanse meneer en zie later Davis en Janet weer. Een dik half uur heb ik gezelschap van een mooie vlinder, voelt goed en ik word er blij van.. Bij het water tap punt (Fuente) net voor Hospital de Orbigo vul ik mijn flesjes en denk dan over de brug nog een stop te houden. Niet dus, geen terras te bekennen. Dan maar verder en ik loop nu echt op ‘mijn elf en dertigste’. Ik ben dus heel vroeg in Villares de Órbigo. Eerst maar naar de bar, cola en een broodje ‘con jamon’ heerlijk. Kletsen met twee dames uit Zwitserland en dan inchecken bij mijn albergue. Wat een warm welkom van Martha. Ze wijst me waar ik alles kan vinden en zegt: this is you home for tonight. Zo lief! De kamer is mooi en het sanitair ziet er heel nieuw uit. Het is een prachtig oud gebouw wat met veel zorg gerestaureerd is.

Beneden mag er gerookt worden en daarna maar eens douchen en kleren wassen. Ik ontmoet Sandra uit Amerika en we lopen samen even door het dorpje. Dat kan in een kwartier, erg klein en echt niks te beleven. Het kerkje is gesloten en ik wilde nog wel gaan biechten….😇 Dat kan dus niet, helaas! Bij de bar moet er gereserveerd worden om te eten en dat doe ik meteen als ik er koffie neem. Sandra vindt het menu maar niks en besluit voor war snackjes op haar kamer. Tsjaaaa, het is wat je wilt maar ik heb wel zin in de soep die op het menu staat. Voor de rest maakt het me allemaal niet zoveel uit, ik eet wel wat voorhanden is. Morgen in Astorga kan ik waarschijnlijk wel een tapas bar vinden…..

Het weer is goed, ‘s morgens lange broek en vest, tegen de middag pijpen afritsen en in een T-shirt lopen in de zon.
Voor morgen is er trouwens regen voorspeld. Ben benieuwd. De irrigatie kanaaltjes waar ik vandaag langs liep staan allemaal bijna droog; Spain needs a lot of rain.

Ik ga zo eten en daarna slapen.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt