Hallo allemaal,

Nieuwe bergschoenen zijn gekocht als ook regenpak en een vest van merinowol. De rugzak is gemaakt, schoon gepoetst en ingespoten. Had zelfs al de badkamer en de keuken getext. En dan word ik verkouden, dit wordt een fikse griep. En maar denken dat je alles kunt..... ja, ja.
Klein weekje thuis met 'het griepje' en hup, weer aan de slag. Totdat het echt niet meer gaat en ik op zaterdagmorgen, na een vreselijke nacht, de huisartsenpost maar bel. Ohhh, wat voel ik me beroerd. Ze kunnen me snel zien en dan zeg ik ook nog tegen die arts: ik wist eigenlijk niet of je voor griep de huisartsenpost mag bellen.
Hij kijkt me een beetje streng aan en zegt: u mag altijd bellen maar u bent heel ziek hoor mevrouw. Als hij dan de onstekings waarde in mijn bloed doorgeeft schrik ik wel.
Flinke longontsteking. Naar huis met een doosje anti-biotica en weer naar bed. Daar blijf ik de eerste dagen ook in, af en toe afwisselen naar de bank.

Gelukkig doet de anti-biotica zijn werk en buurvrouw Anneke brengt soep en heel veel lekkers. Veel zin in koffie maar die smaakt niet, wijn is vies en (wel goed) sigaretten ook. Inmiddels 3 weken niet gerookt dus maar niet meer doen....?? Donderdag zijn mijn longen schoon zegt de huisarts en ze drukt me op het hart om goed voor mezelf te zorgen. Ga ik wel doen hoor maar ja...... ben gewend om voor anderen te zorgen.
Helaas is mijn conditie gezakt naar het nulpunt. Stukje lopen naar onze Piet (1 kilometer) blij als ik er ben en kan zitten, dan terug naar huis en maar weer op de bank.

Moet dus weer opbouwen maar het zal wel goed komen. Kan ook nog een week later vertrekken en zelfs wel twee.
Pensioen betekent vrijheid om te doen en laten wat je wil. Lekker toch?

Wordt vervolgd.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt