Gisteren heb ik een vers stokbroodje gekocht en een pakje worst. Niet zeker of er iets open zou zijn dus ik had ontbijt vanmorgen. Caldas ben je snel uit maar net daarvoor is er toch een hotelletje dat ontbijt serveert. Dat hoef ik niet meer maar alleen koffie kan ook en die is heerlijk. Vergezeld van een gezellig praatje met een meisje uit Duitsland.
Het is mistig vanmorgen maar niet koud. De mist combineert prima met de mist in mijn hoofd vandaag. Och, het is, en blijft, gewoon een rotdag.

Wel weer veel korte gesprekjes (met de geijkte vragen, waar begonnen, uit welk land) Een Nederlandse vrouw spant vandaag de kroon; door haar drie minuten Twents gezever mis ik de eerste bar. Ze huppelt vrolijk verder, blij ei. Meer Ilse de Lange maar dan in het kwadraat. Het stel uit Denemarken zie ik ook weer, natuurlijk met peuk. De volgende bar is weer bomvol dus ik sjok door. Ergens op een bankje plof ik neer. Water en een sigaret. Een meisje uit Letland komt bij me zitten. Ze vindt de Camino geweldig en is er zelfs emotioneel van. Ik vind het altijd mooi als mensen hun emoties durven laten zien en ‘het praatje’ wordt een gesprek.
Kom haar nog regelmatig tegen en ergens in het bos wordt ze gestoken/gebeten door een akelig uitziend beest, in allebei haar voeten. Gelukkig heeft ze antihistamine bij zich en ik heb Cortisonecreme. Ook Deet wat uit ze uit voorzorg op haar benen spuit. Toch heeft ze veel pijn; ze belt met haar vriend die nu op haar wacht bij een bar en we lopen samen rustig verder. Ik word meerdere keren bedankt maar dat is natuurlijk helemaal niet nodig.

Bij de bar Buen Camino heb ik dan EINDELIJK koffie en een stukje empanada. Wat was ik daar aan toe. Kan weer verder en loop nog een stukje met een Engelse mevrouw die vrijwilligerswerk doet bij mensen met dementie. Ze loopt heel langzaam maar we zijn er bijna dus niet zo erg Wel een heel mooi gesprek.

Bij mijn herberg (privé kamer😊) word ik heel hartelijk ontvangen. Ik doe 10 minuten mijn sokken en schoenen uit hang mijn vest en jack uit en ga op pad.
Naar Santiaguiño, veel trappen omhoog naar een hele mooie plek. Er is niemand dus kan ik lekker snuffen en een peuk roken. Nodig! Hier was ik vaker en de lucht was altijd donker en grijs, nu stralend blauw. Waarschijnlijk wordt er ‘ergens’ een feestje gevierd.

Tijd om te douchen, kleren wassen en op naar de wijn. Schuif aan bij Joke uit Nederland. We spreken af om samen te eten, gezellig. Ik loop naar het kerkje en steek kaarsjes aan. Zit even in een bank maar ik vind er geen rust. Ik zoek een bankje bij de rivier en begin aan mijn verhaaltje. Connor komt bij me zitten, had hem verteld over het beeld op de berg. Hij is er naar toe geweest en vond het prachtig. Er volgt een echt mooi gesprek.

Het eten valt zwaar tegen. Mijn Caldo Galego smaakt een beetje zurig en de Piëmentos zijn veel te vet. De kip van Joke is behoorlijk aangebrand en ligt op bijna koude frietjes. Heel erg jammer maar….. morgen de tapasbar in Santiago
In een barretje nog koffie en ze hebben Licor Crema, toch nog een beetje feest.

En morgen komt Nina, hoe leuk is dat!
Vanuit Padron, Buenas Noches
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt