Vanmorgen samen ontbeten, Nederland en Frankrijk. De mannen wassen af, da’s toch fijn.
Eerst naar de bakker want er zit niet veel meer in de tas. Vandaag is het niet ver, chambre d’hote geboekt op 21km. Ik loop een tijdje met twee pelgrims uit Nederland. Na de rustpauze blijf ik nog een tijdje zitten omdat ik er anders veel te vroeg ben. Later nog even kletsen met een echtpaar uit Duitsland, hele aardige mensen. Ik zit op een bankje bij de kerk tegenover de bar maar die is natuurlijk gesloten.
Om twee uur waag ik het erop, loop naar het adres en sta voor een gesloten inrit. Bel op en de man spreekt Engels, ik moet nog minstens anderhalf uur wachten en moet maar bij de kerk op een bankje gaan zitten. De tranen schieten in mijn ogen, ik word gewoon weg gestuurd als een schooier.. Ik loop terug naar het kerkje, tap water uit een kraantje en bel naar het kerkje, 3 km verder.

Aardige mevrouw zegt dat er plaats is en ik van harte welkom ben. Ik zet er de pas in en word heel aardig ontvangen, douchen, kleren wassen en wat drinken. Heb netjes een mail naar ‘diejen Dokus’ dat ik niet meer kom. Niks terug gekregen. Vannacht slaap ik dus in een kerkje, heel bijzonder en ook een aparte plek. Is dus 25 km geworden maar meest vlak.

Morgen een lange dag want dan is het 37km. Ik vertrek vroeg, waarschijnlijk zes uur, en loop samen met een Nederlandse pelgrim. Dat is dan wel weer gezellig.

We eten gezamenlijk en er is een Duitse meneer die gitaar speelt en zingt. Iedereen zingt mee, en helaas voor de rest, ik dus ook. Het is heel gezellig allemaal. De wijn vloeit rijkelijk dus dat verhoogt ook de stemming en dan horen ze misschien niet dat ik zo vals zing.

Verder kreeg ik nog een heel leuk spraakbericht via de app. Dankjewel Corrie en Ingrid, hartstikke leuk.

Vanuit, Eglise Saint Loup welterusten Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt