Kleine aanvulling: toen ik wilde gaan eten vanavond trof ik Jane en Jim weer. Het werd een hele gezellige avond. Lekker eten in goed gezelschap. Mooi gesprek maar ook veel gelachen. Heerlijk toch?
Kan allemaal op de Camino. Kleine wondertjes.

Om half acht ben ik wel bereid om uit mijn bed te komen en heel op mijn gemak ga ik beneden ontbijten. Klein stukje stokbrood met wat tomaten prut, klein stukje toast met kaas, jus en twee koppen koffie. De Duitse groep die hier gisteren avond ook zat heeft ook alle tijd maar dat komt omdat hun reisleider komt vertellen dat ze de eerste 11 km met de bus gaan. Anders is het veel te ver voor deze arme mensen. Meteen beloof ik mezelf dat ik me nooit meer een nep pelgrim zal noemen want dit is echt heel erg. Hier en daar een stukje rondwandelen op de Camino is toch echt niet ‘de Camino’
Ik moet er eigenlijk wel om lachen.
Ik pak mijn zooi in en ga vertrekken, het is inmiddels licht geworden. Ben tegen negen uur aan de wandel.

Als ik het dorpje uit ga hoor ik opeens: hello Marian. Eve zit op een terras met koffie, helemaal opgeknapt en ze gaat vandaag weer lopen. Wat fijn voor haar, ze heeft een stukje met de bus gedaan omdat ze zich echt niet goed voelde. Als troost vertel ik over de bus toeristen en we hebben er samen wel lol om.
Naar beneden en dan natuurlijk weer omhoog. Ik zie het stel uit Zweden, gezellig. We kletsen even, het is niet zo steil dus dan kan dat wel. In Gonzar heb ik pas 8 km gelopen maar ik heb echt zin in koffie, snelle stop. Kom dan moeilijk weer in mijn ritme dus neem ik de tijd. Af en toe een beetje miezer regen.

Ik ben van plan om tot Ligonde te lopen maar stop in Naron, klim zit er grotendeels op en ik heb honger, lekkere omelet met kaas. Wonder boven wonder loopt het daarna een stuk beter en de zon komt zelfs even tevoorschijn. Het waait wel heel erg hard, het is echt herfst. Als ik nog ongeveer 6/7 km moet stop ik nog even voor lekkere warme thee. Daar tref ik Andie die bijna gaat vertrekken, help even met haar poncho en klets dan even met een stel uit Amerika.

Ergens loopt dan een meisje met een rugzak op wieltjes en die trekt ze over het asfalt ‘heerlijk geluid’. Hoe maf kun je zijn, ik zet er de pas in. Wat een herrie! Het begint steeds harder te regenen en het eindigt in een echte hoosbui. Over een heel mooi pad loop je Palas de Rei in maar nu heb ik er weinig oog voor. Totaal doorweekt kom ik aan. Hele lieve ontvangst, paspoort komt wel. Eerst naar de kamer en ik krijg meteen een krant om in mijn schoenen te stoppen. Hopelijk morgen droog.
Heerlijke warme douche en ik ben weer opgeknapt.
Loop dan nog een stukje rond maar er is echt niets te beleven hier. Herinner me dit als gezellig vol terrasjes maar daar is het nu ook geen weer voor. Het begint weer hard te regenen. Kop koffie om warm te worden en dan ga ik snel terug naar mijn hotelletje.
Als ik de straat oversteek zijn er verschillende restaurantjes en daar ga ik er maar één van uitzoeken.

Morgen naar Melide, is maar 15 km. Het ligt aan de regen wanneer ik vertrek ☔️🚶🏻‍♀️

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt