Was vroeg wakker, 2 kleine bekertjes yoghurt en stokbrood gesmeerd om mee te nemen. Beetje opgeruimd en afgewassen. Had een erg leuk appartementen en dat moet je wel netjes achter laten.

Toen ik buiten kwam regende het een beetje dus jack maar aan gedaan. De eerste uitdaging komt in de vorm van een brug over de Garonne, hoog boven het water. Staat er ook nog dat de brug is afgesloten maar dat is voor gemotoriseerd verkeer. Heel snel erover dan. Een tijdje na de brug moet ik naar rechts over een pad. Was al gewaarschuwd door een medeleerling: niet doen, er is geen doorkomen aan. De goede raad opgevolgd en naar links gegaan, later rechts en ik zat weer goed.
Het begint steeds harder te regenen en bij een bankje trek ik mijn regenbroek aan de hoes om de zak. Verder maar weer.

Pas na dik 15 km koffie. Al zo lang zin in, de aardige mevrouw bij de bakker vraagt waar ik vandaag gestart ben en waar ik naar toe ga. Ze kijkt een beetje bedenkelijk, volgens haar veel te ver.
De regenbroek en jack kunnen ook weer uit en een t shirt is prima om te lopen. Totdat……
Ik zie, en hoor, een hond. Ben vlak bij een huis en zie beweging. Ik kan niet zien of de hond vast zit en durf er echt niet langs. Na heel vaak Bonjour roepen komt er dan toch eindelijk iemand. Niet uit het huis maar daar waar de hond is! Ik kan weer door maar heb nog wel een tijdje last van knikkende knieën.
Stap stevig door en ben er ook wel fijn klaar mee.

Dan naar beneden, picknick plek aan een meer. Nergens iets van een plekje/bankje gezien. Alleen paadjes met modder. Je schuift steeds weg, nog lang niet alles is opgedroogd Dan is er een pad wat wel erg steil omhoog gaat. Twee keer schuif ik weg, de derde keer val ik gewoon om. Ik grijp het eerste het beste vast wat maar houvast kan bieden (takjes met doornen) maar ik lig gewoon op mijn zij in de modder. Voorzichtig de rugzak weg, stok gepakt en mezelf omhoog gehesen. Natuurlijk had ik die stok moeten pakken voordat ik ging klimmen. Dat weet ik ook wel

Eenmaal boven loop ik te vloeken en te tieren. Ik wil zo snel mogelijk weg van dit pad. Ik haal een banaan uit de zak en begin die alvast op te eten. Laatste stuk langs een weg waar een Nederlander een boek ligt te lezen, een Nederlands stel dat op de fiets rond trekt. Gezellig allemaal, een Franse mevrouW die het geweldig vindt dat ik dit doe.
Hier vrolijk ik weer wat van op want de stemming is gedaald tot het nulpunt. De hele dag heb ik me verheugd op een overnachting in een kasteel, blijkt dat ik verkeerd geboekt heb. Een ‘gewoon’ hotel, wel de prijs van een kasteel.
Wel mooi en de douche is heerlijk. De teller staat dan op ruim 35 km.
Rondje lopen, kerk bekijken en een Pastisje op het terras, in de zon! Sushi eten met andere pelgrims, heel gezellig

Vanuit Bazas, welterusten
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt