Vandaag letterlijk en figuurlijk een dag met bulten. Op tijd uit bed en in het donker op weg.... niet echt op weg maar de hoek om naar de bar voor een ontbijtje. Dit barretje is ontstaan door een echte lovestory. Een jongen uit Denemarken liep de Camino en vond daar de liefde van zijn leven. Het meisje was er vanmorgen ook maar ik weet niet meer waar zij vandaan kwam. Ze zijn samen deze bar begonnen in Santo Domingo. Zo leuk om ze samen te zien.
Als ik wil vertrekken komt Marian aangelopen wat betekent dat we samen op pad gaan. Was niet mijn bedoeling want zij heeft maar één tempo en dat is SNEL. Dat kan ik niet, zo vroeg in de ochtend maar ik sjok maar mee. (Was deze Camino niet bedoeld om afstand te nemen, los te laten en te doen wat IK wil??)
Na een kilometer of 8 stop in Granon voor koffie en tortilla, lekker.
Na nog eens 8 tijd voor mijn cola. Dan is het nog een kilometer of 8 naar Belorado.
De weg heuvelt (bulten) en gaat vandaag ook veel langs de grote weg. Welliswaar gescheiden door de vangrail en het is een breed pad, maar toch. Ik praat nog even met een Frans stel en ondertussen banjert Marian maar door. Als het nog 1 kilometer naar Belorado is zeg ik dat ze gerust door kan lopen maar dat ik stop voor een broodje dat ik nog in de rugzak heb. Ik stik van de honger. Er is ook een watertrap dus lekker koud water.

Belorado is een klein dorpje/stadje en de hotels zijn snel gevonden. Marian gaat douchen en ik check in en zeg dat ik eerst iets wil drinken. Gin en jus tijd. Ik klets met een Duits stel en Mark komt ook nog even zitten. Sinds gisteren komen er weer nieuwe bulten op armen en benen; eigen schuld, ik had de anti histamine moeten blijven slikken. Maar weer begonnen.

Een rondje lopen met een constant kwebbelende Marian, eten en ze vertrekt naar haar hotel. Pfffft.
Hier sliep ik met Ad en hebben we voor de eerste keer Willem ontmoet. Wat was dat gezellig.
Liever had ik hier alleen even rond gelopen en op een bankje gaan zitten denken aan ‘the good times’
Gelukkig loop ik morgen alleen en overmorgen ook, dan kom ik in Burgos aan en gaat Marian naar huis. RUST!!!

Ondanks de grote weg was het prachtig lopen. Ik ben echt niet religieus maar al een paar dagen heb ik een liedje van Don McLean in mijn hoofd: in the bezinning there was nothingness and God but waved his hand.And from the endless void there sprang the beauty of the land. Je voelt je wel heel klein bij deze overweldigende natuur. Ad had dat ook, vooral in de Pyreneeën.
Buiten neem ik nog een koffie met Licor Crema, klets nog even met die rare Calem en zijn twee vrienden en dan ga ik naar bed. Morgen serveren ze hier om 7 uur ontbijt en als het dan licht wordt ga ik op pad. 30 km te gaan. Er was nergens iets te boeken dus het moet maar een keer.

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt