Het werd laat gisteren, met Jasmijn bedacht en gepland voor vandaag. Ze gaat vandaag niet lopen, in ieder geval niet op de Camino. Uitslapen, rusten en met de trein naar Redondela. Allemaal goed gegaan. Ze heeft een andere pelgrim ontmoet en gezellig mee kunnen kletsen. Dit meisje ging ook een stukje met de trein en dan weer verder lopen. Je kunt hier de Camino overal ervaren.
Ik ben vroeg op pad, rond acht uur. Het gaat goed, de klim naar Mos gaat rustig aan omhoog. Bij Flora drink ik koffie. Verder niks want in het hotel had ik al koffie, kreeg er twee koekjes en een Magdalena bij. Één koekje laten liggen en toch misselijk. Durf dus nog even niks te eten. Hierna klimt het steil verder. Alle vorige keren dat ik hier was vaak gerust maar nu loop ik rustig door. Kleine pasjes en langzaam. Dan hou ik het ‘t langste vol. De mist hangt tussen de bergen en dat geeft de ochtend iets mystieks, het is heel mooi.
Boven bij de picknickplaats drink ik water en eet drie koekjes uit de rugzak, lekker. Een lieve mevrouw biedt me een dadel aan en die smaakt ook goed. Ik zie veel mensen ‘van onderweg’ maak hier en daar een praatje en voor ik het weet begint de afdaling, ook steil. Dan spot ik een bar en geniet van koude cola en een stuk tonijn empanada. Aansteker kwijt maar een Duits stel heeft vuur voor me Danke schön

Rond één uur arriveer ik in Redondela en Jasmijn heeft me zo gevonden, ik hoor het verhaal over het meisje van de trein en we ‘doen een peukje’. Zien een Nederlandse vrouw uit Vlissingen en gaan dan naar ons appartementje. Een wonder… de rugzak is afgeleverd. Douchen en de wasmachine aan. Praten nog even met Zibby en Martha uit Canada en dan is het tijd voor Sangria. Lekker en gezellig.

We gaan de was ophangen en plannen voor morgen; Jasmijn wil lopen, prima maar het lijkt me niet verstandig om nu de hele etappe te lopen. We bestuderen bus- en treintijden maar het is lastig. Jasmijn krijgt een lumineuze inval: oma Mujan krijgt morgen een halve snipperdag. We gaan niet vroeg vertrekken, nemen alle tijd en gaan vanaf Arcade met de trein naar Pontevedra. Het is morgen tenslotte zondag.

We eten heerlijk in een restaurantje met vegan opties, allemaal heel erg lekker. Terwijl wij eten komt er een man binnen met ZEVEN vrouwen. Wat hij er mee moet weten we niet maar we verzinnen de wildste verhalen. Veel plezier en de servetjes zijn nodig om de tranen uit de ogen te vegen, wat hebben we gelachen.

Koffie nemen we op een terrasje en het begint zachtjes te regenen. We zitten droog onder een grote parasol.
Nergens in Spanje mag nog gerookt worden op een terras maar schijnbaar lapt iedereen deze regel aan zijn laars. Tsjaaa…. Dan steken wij er ook maar eentje op. 😇

En nu slapen.
Liefs, Jasmijn en Marian

Geschreven door Marian-wandelt