Vanmorgen werd ik pas tegen acht uur wakker, het was lekker rustig in het hotel. De bar tegenover is open en voorziet me van café con leche en een kleine Magdalena. Genoeg om te beginnen.
Het eerste stuk is echt niet mooi en gaat langs een drukke weg. Ben heel blij als ik eraf kan en een variant kan lopen. Prachtig, kleine oude dorpjes en hele mooie vergezichten. Twee en een halve kilometer meer en meer heuvels maar de moeite waard. Ik loop een stukje op met Nuccia uit Italië. Leuk meiske en ze vierde van de week haar dertigste verjaardag op de Camino. Als we in Villafranca del Biërzo aankomen bekijken we de kerk, die heel mooi is. We krijgen een stempel en binnen mogen geen foto’s gemaakt worden, jammer want hier is geen goud alleen maar mooi.
Ik vraag an de man die de stempels geeft welke van de deuren nu de Puerta del Perdon is, die mag ik van de buitenkant wel knippen. Als vroeger de pelgrims niet meer verder konden door ziekte of uitputting mochten ze door deze deur naar binnen en kregen ze toch hun Compostellum. Vraag me af of de deur, in deze tijd, nog ooit geopend wordt.

Gezellig keuvelend lopen we door en ik trakteer op koffie, voor Nuccia’s verjaardag. We nemen er een stuk tortilla bij dat we delen en ik word uitgebreid bedankt. Ik bedank haar want dat grote stuk had ik alleen niet op gekund.
Als we eenmaal op de weg richting O Cebreiro zijn zeg ik dat alles goed aangegeven staat en dat ze kan gaan genieten van de Camino. Toch komen we elkaar nog regelmatig tegen en het laatste stuk lopen we samen.

Ze trakteert me nog op een cola want ze vindt dat het nodig is, lief! We nemen hartelijk afscheid bij mijn hotelletje en zij loopt nog een stukje verder. Knap hoor.
Ik wordt hartelijk ontvangen maar er is geen WiFi, dus dit komt morgen. Ook hun restaurant is gesloten, heel jammer. Ik ga douchen, kleren wassen en loop het dorpje in.. Er is niets open, er is veel gesloten sinds COVID. Wat dat betreft is Spanje ook hard getroffen, geen pelgrims in de kleine dorpjes. Ik ga naar de bar voor een gin met jus, heerlijk. De man in de bar is erg aardig en vertelt me waar ik eventueel kan gaan eten, niet veel keuze en zijn bar serveert geen menu en ook geen kleine hapjes. Ik raak aan de praat met een leuke vrouw en ga bij haar zitten. Ze is Frans maar spreekt goed Engels, woont al meer dan 40 jaar in Jersey. We lopen naar de supermarkt. Ik koop water voor morgen en wat lekkers voor onderweg. Nu op mijn balkonnetje met een klein pakje wijn. Als ik wil eten moet ik een kwartiertje lopen, dat kan nog wel.

Ik heb nu het geluid van een kabbelend riviertje en een Amerikaanse op het balkon naast me die aan de telefoon hangt te kwekken. Ik vertrek nar het restaurant/ café wat ik op de heenweg zag. Denemarken is aan het eten en dat is natuurlijk altijd gezellig. Ik bestel een hamburger met frietjes en sla. Ik eet echt alles op, zo lekker en aardige mensen. Toetje niet meer nodig maar graag een café con leche. Hierna loop ik naar binnen om af te reken en zie….. Licor Crema. Dat vraagt on nog een koffie, vergezeld van de heerlijke amandel likeur. Nog even kletsen met twee mannen uit Brazilië en dan kan ik terug lopen en tevreden naar bed.

Vanuit Vega de Valcarce, voor straks Buenas Noches
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt