Om 7 uur gaat mijn wekker en ik word langzaam wakker. Heerlijk deze rust! Yoghurtje gekocht gisteren en dat smaakt goed. Rugzak inpakken en op pad. In het halletje staat een Amerikaanse vrouw te wachten op haar taxi naar Heireiras. Ze moet daar om kwart over negen zijn; gaat te paard naar O Cebreiro.mij niet gezien. Ik neem in de eerste bar koffie en dan rustig aan beginnen. Tot Las Heireiras gaat het rustig omhoog. Ben van plan om daar koffie en tortilla te nemen (doe ik ook) en daar staan Jane en Jim uit Amerika, wat een onverwacht en leuk weerzien. Zij gaan vandaag met de taxi naar Sarria en blijven daar twee nachten. Volgens mij doen ze veel met bus en taxi, maar och.... ieder zijn Camino.
Derreck komt aangelopen, leuk. Hij vraagt of hij een foto van me mag maken, hij zal hem nergens posten maar....: jij hebt zoveel moois over de Camino vertelt, jij bent de reden dat ik het zeker nog een keer ga doen. Ik word er een beetje verlegen van maar vind het ook een heel mooi compliment. Ik kan dus gewoon naar een PR functie gaan solliciteren bij ‘de Camino’ Zou het iets opleveren?? 😉

Voor alle zekerheid vraag ik nog even of ik ook over de weg naar La Faba kan maar het aardige meiske van de bar tekent voor me uit dat ik dan eerst verder omhoog moet, ergens links af weer naar beneden en dat ik dan in La Faba uitkom.

Oeps! Wat nu? Taxi is echt mijn eer te na (mag alleen in noodgevallen, van mij dan hè) dus dan maar lopen. We gaan serieus klimmen. Toch doe ik die eerste klim binnen het uur en ben best trots op mezelf. Het was helemaal niet zo erg als ik me herinnerde. Cola en ik krijg een beetje chips, lekker zout. Dan verder naar O Cebreiro. En in mijn herinnering was dat appeltje eitje, niet dus. Het gaat flink omhoog, duidelijk: heel erg onderschat.
Ik neem nog ergens halverwege een Kas Limon en ontmoet een Nederlandse vrouw (naam niet gevraagd)

O Cebreiro, kaarsjes. Moet er eigenlijk 7 hebben maar heb maar €6 aan klein geld. Dat betekent dat Ad deze keer gewoon moet delen met ons gezin en familie. De tweede is voor Jan van Anita, de derde voor Carla en alle mensen die haar lief zijn. De andere drie zijn, zoals beloofd, voor Leny en Adriaan. Ik hoop dat deze kaarsje voor iedereen brengen wat ze nodig hebben. En, omdat dit mijn lievelingskerkje, maar ook mijn ‘snufkerkje’ is, zoek ik een stil plekje achter het kerkje om even alleen te zitten en te ROKEN. Was effe heel hard nodig.

Ik zie Derreck en maak een praatje, ook met Fransesca die ik gisteren ontmoette. Dan bestel ik wat te eten, ei met ham en frietjes. In mijn herberg (privé kamer) is niets. Mark komt aan met zijn dochter, leuk om hen even te zien. Na mijn maaltijd loop ik door naar Linares, is maar drie kilometer maar wel veel ‘hult en bult’. Inchecken, douchen en was. Prachtig uitzicht!
Buiten maak ik kennis met Eve uit Amerika, ze rookt dus we hebben meteen een klik.... Zij heeft bij het Cruz de Ferro al haar woede achtergelaten; na 35 jaar huwelijk verlaten door haar man. Weer tel ik mijn zegeningen want hoewel ik soms nog boos kan worden dat Ad moest gaan heb ik deze ellende nooit gehad.... ik was ‘alleen maar verdrietig’

Dit soort gesprekken zijn zo waardevol op de Camino. Vinden jullie misschien onzin maar dan moet je hier maar gaan lopen. Storm en Nina weten ook wat het is. Ons Denniske vond het leuk maar had zeker niet ‘het Caminogevoel’ Toch is het een heerlijk gevoel maar.... ieder zijn Camino.

Op naar het winkeltje en ik koop een salade met brood, water en een fles Albariño wijn. Jaaaaa, Lia, nou wil je ook wel komen zeker?

Morgen is er regen voorspeld, we zijn in Galicië. Hopelijk in de middag, ik heb morgen maar een 17 km te gaan dus dat zo mooi zijn.

Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt