Hallo lieve volgers,

Allereerst, voor iedereen een gelukkig en gezond nieuw jaar. Dat 2024 je brengt waar je op hoopt, wat je verwacht en nog een beetje meer.
Voor mij wordt dit een bijzonder jaar.

PENSIOEN!!!!!!!!!!
Op zondag 7 april werk ik mijn allerlaatste dag. Ik kijk er nu echt naar uit hoewel ik stiekem wel weet dat ik mijn werk ga missen. Tenminste, wat ik zelf ‘mijn werk’ vind. Niet het geneuzel, gezeur, gemekker en geleuter er om heen; daar ben ik wel klaar mee (of te oud voor….?)
Een Camino vriend mailde dat pensioen niet erg is, hij deed het al drie keer!!?
Moet ik op zoek naar hobby’s: bejaardengym, yoga, koffie (lees roddel) clubjes? Dacht het niet, allemaal niks voor mij.

Vraag me af en toe wel af hoe lang je nog mee kan en als ik echt begin te piekeren: wat betekende mijn leven eigenlijk? Beetje zwaarmoedig maar ik bedenk wel iets om er nog betekenis aan te geven.
Ergens in de loop van mijn eerste pensioenweek pak ik mijn bergschoenen en rugzak en vertrek. Vanaf onze voordeur naar Santiago.
Ongeveer 2400/2500 kilometer. Dus tijd genoeg om iets te verzinnen.

Waarom? Het was Ad’s droom en ik ga proberen om die uit te laten komen.
En nee, lieve mensen dit heeft hij me nooit gevraagd. Wel of ik nog ooit een keer voor ons samen wilde gaan en daar heb ik volgens mij ruim voldoende aan voldaan.
En ja, hij zal er wel ‘ergens’ bij zijn. Een aardige Engelse meneer op een terras in Carrion heeft ooit tegen me gezegd: he is watching over you from above.
Nou weet ik overigens niet of en wat er ‘above’ is maar och…… kleinigheidje blijf je houden en ergens voelt het toch goed.

Mijn route staat, ongeveer, vast. Naar Postel, Namen, Dinant en bij Rocroi Frankrijk in. Dan richting Vezelay, een omweggetje van één dag extra naar Nevers en dan via Limoges, Perigeux en Captieux naar St Jean-Pied-de-Port. Dan de berg over naar Roncesvalles en ‘het laatste stukje’ via Pamplona, Logroño, Burgos, Leon, Astorga en Sarria naar Santiago de Compostela.

Geloof me; ik vind het spannend (vooral het noorden van Frankrijk) maar heb er ook heel veel zin in. Lopen, eten, slapen en verder niks moeten, enkel de ene voet voor de andere blijven zetten.

Ik hoop op een beetje redelijk weer, lieve mensen onderweg, Camino familie, de rust vinden om na te denken en bezinning…… Is ook nodig!
Ik weet dat ik alles zal krijgen wat ik nodig heb, is altijd op de Camino.
De weg is het doel, zeggen ze maar ik vind aankomen in Santiago altijd bijzonder.

Er moet nog wel het één en ander geregeld worden voordat ik kan vertrekken; huis en tuin in orde maken, nog nieuwe schoenen kopen, rugzak laten maken (is een clipje van kapot) zal allemaal wel lukken.
Op heel veel Camino’s had ik ‘een liedje om te lopen’ Daar ben ik nog naar op zoek dus als iemand suggesties heeft dan hoor ik die graag.

Ik hou jullie op de hoogte.
Liefs, Marian

Geschreven door Marian-wandelt